เร็ว ๆนี้ เจ้าของทุนวิจัยส่งรายงานวิจัยกลับมายังผมพร้อมต้นฉบับที่มีการเขียนข้อความ คำถาม ข้อเสนอแนะต่าง ๆของผู้ทรงคุณวุฒิปรากฎ ทุกข้อความเป็นข้อเสนอแนะที่ดีมากและทำให้ผมมองงานวิจัยกว้างขึ้นและเห็นภาพต่อมากขึ้น แต่ยังมีข้อความอีกมากที่อ่านไม่ออกเอาเสียเลย ผมมั่นใจว่าท่านรีบเขียนและลายมือเล็กเนื่องจากพื้นที่จำกัด
ด้วยความที่ผมอยากตอบคำถามที่ผู้ทรงคุณวุฒิตั้งขึ้นและแก้ไขงานวิจัยให้ดีที่สุด ผมจึงมีความคิดว่าควรจะได้มีโอกาสสอบถาม ขอความกระจ่างจากผู้ทรงคุณวุฒิในประเด็นเหล่านั้น เสมือนการสอบปากเปล่าในการนำเสนอวิทยานิพนธ์ ผมส่งจดหมายไปยังเจ้าของทุนเพื่อสอบถามโอกาสในการที่ผมจะติดต่อโดยตรงกับผู้ทรงคุณวุฒิ เพื่อแก้ไขงานวิจัย
แบบนี้ท่านคิดเห็นอย่างไร
แต่ไม่ว่าผลจะออกในรูปแบบผมก็ยอมรับในการตัดสินใจของผุ้ให้ทุนเสมอ แต่กรณ๊นี้อาจจะทำให้องค์กรผู้ให้ทุน นักวิจัย ผู้ทรงคุณวุฒิ ต้องบริหารจัดการเรื่องนี้กันนะครับ องค์กรไหนทำแบบใด บอกเล่าสู่ผมฟังหน่อยนะครับ
ขอออกความคิดเห็นนะค่ะอาจารย์ ที่จริงการสื่อสารจะสมบูรณ์ได้มันต้องเป็นการสื่อสารแบบสองทาง คือผู้ฟังและผู้พูด สามารถโต้ตอบได้ ถึงจะเข้าใจประเด็นปัญหานั้น ๆ ในกรณีการขอรับทุนวิจัย หน่วยงานที่ดิฉันถือปฏิบัติกันอยู่ "ใช้การประชุม" ค่ะ โดยให้ผู้ส่งข้อเสนอโครงการวิจัยเข้าประชุม เพื่อนำเสนอและตอบข้อซักถามจากคณะกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิในเรื่องนั้น ๆ ....
ขออนุญาต แสดงควมคิดเห็นนะคะ ว่า...การติดต่อสื่อสารกัน เพื่อสร้างความเข้าใจและความชัดเจน ในกรณี เช่นนี้ "ควร" ติดต่อกับผู้ทรงคุณวุฒิ โดยด่วน
แต่ทั้งนี้ไม่ควรไปบอกว่า เพราะอาจารย์เขียนตัวเล็กมากกกก...อ่านไม่ออก แต่ควรอธิบายถึงประเด็นที่เรารุ้สึกไม่เข้าใจ และอยากขอคำแนะนำเพิ่มเติม ในส่วนนี้ หรือส่วนนั้น อะไรแบบนี้หนะคะ...
อันนี้นิวก็พูดในมุมของนิวนะคะ...
เป็นกำลังใจให้คะ