ช่วงเวลา

วันนี้มีโอกาสได้กลับมาคลิกอ่านบันทึกต่างๆ ใน Gotoknow 

กลิ่นหายแห่งความอบอุ่นบนโลกโซเชียนยังมีอยู่มาก และหลายๆ อย่างเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา มองเห็นความชราภาพ ความสุขุม ความร่วงโรย และการใคร่ครวญในตนเอง ของบันทึกต่างๆ และก็ทำให้อดไม่ได้ที่จะขีดเขียนอะไรเป็นร่องรอยไว้ถึงความในใจ…

เข้าไปตามอ่านบันทึกท่านอาจารย์หมอวิจารณ์เขียนถึงการดูแลภริยาของท่าน

ทำให้เกิดความตระหนักรู้ที่สะท้อนกลับมาให้ย้ำกับตนเองในการดูแลคุณแม่ที่มีอายุมากแล้ว … “ความรัก” คือพลังแห่งความสำคัญ การแสดงออกถึงความรักคือพลังแห่งการเยียวยาที่ดีมากๆ

ช่วงหลังๆ นี้…

เริ่มวางงานต่างๆ ลง มีความตั้งใจอยากใช้เวลาที่มีอยู่กับแม่มากขึ้น อาจด้วยที่ตัวเองอายุมากขึ้น บางครั้งก็นึกขำกับตัวเองว่า … ตลอดเวลาที่ผ่านมายังคิดอยู่เสมอว่า “ตัวเองอายุเท่าเดิมเป็นวัยรุ่นหนุ่มสาวที่แข็งแรงเหมือนเดิม” แต่เมื่อมาบวกลบอายุตัวเองแล้ว... พบว่า การเดินทางของชีวิตมาอยู่ที่ครึ่ง 100 ปีแล้ว แต่ละวันจึงเต็มไปด้วยความตระหนักรู้และใคร่ครวญมากขึ้น เพราะเริ่มนับถอยหลังและการฝากสิ่งต่างๆ ไว้เป็นร่องรอยของชีวิต