ชีวิตที่พอเพียง 4299a. ชุ่มฉ่ำ
เล่าเรื่องความชุ่มฉ่ำรอบตัวผมในช่วงสัปดาห์นี้ จากการที่ฝนตกทุกวัน ส่วนใหญ่ตอนบ่ายและค่ำ แต่วันที่ ๖ กันยายน ๒๕๖๕ ตกตอนเย็น แล้วตกตลอดคืน เช้าวันที่ ๗ ตื่นตีสี่ครึ่ง ฝนพรำ ตีห้าฝนเทลงมา ทำให้นึกถึงเพลง “ฝนฝนจ๋า ฝนเทลงมาให้เย็นชื่นใจ ....” แต่ตอนนี้ ฝนเทลงมาให้หวั่นใจ หวั่นใจว่าจะเกิดเหตุการณ์น้ำท่วมอย่างในปี ๒๕๕๔ เพราะดูจาก App Weather แล้วตลอดสัปดาห์ ๖ – ๑๒ กันยายน ฝนจะตกทุกวัน และในความเป็นจริงก็ตกแทบทุกวัน ที่บ้านผม วันที่ ๑๑ เว้นช่วง แล้วเช้ามืดวันที่ ๑๒ ฝนก็เทลงมาอีก
ที่จริงภาคกลางของประเทศไทยเป็นพื้นที่ลุ่มต่ำ และเป็นปกติที่จะต้องมีฤดูน้ำหลาก คนสมัยก่อนเขาดำรงชีวิตตามธรรมชาติ คือเมื่อน้ำหลากก็อยู่กับน้ำหลาก บ้านยกพื้นสูง ใช้เรือในการสัญจร ต้นไม้พืชพรรณประบตัวอยู่กับน้ำหลากได้ เช่นต้นข้าวจะเป็นพันธุ์ที่ยืดต้นสูงตามน้ำหลากได้ถึง ๒ - ๓ เมตร
แต่ในสมัยใหม่ เราสมาทานวิถีชีวิตแบบเอาชนะธรรมชาติ ต่อสู้กับธรรมชาติ ฝืนธรรมชาติ เราถมที่สร้างบ้าน เพื่อไม่ให้น้ำท่วม ผู้คนรู้จักแต่คำว่า “น้ำท่วม” ลืมคำว่า “น้ำหลาก”
วิจารณ์ พานิช
๑๒ ก.ย. ๖๕
ไม่มีความเห็น