๙๕๕. สภาวะสิ่งแวดล้อมของโลก
นับจากที่เคยเขียนเรื่องของ “การวางแผนชีวิต” เมื่อประมาณ ๑๐ กว่าปีที่ผ่านมาในบล็อก Gotoknow นับเวลาของต้นไม้ปัจจุบันนี้ ร่วมอายุได้ ๓๐ กว่าปีแล้วกับการปลูกต้นสักทอง รวมถึงต้นยางนาที่ปลูกขึ้นเพื่อทดแทนต้นสักทองที่ตายไป ทำให้เห็นว่าต้นยางนานั้น โตเร็วกว่าต้นสักทองมาก…ในการปลูกบนที่ดินของผู้เขียนเองนั้นเป็นที่ดินที่เป็นโฉนด เจ้าของกรรมสิทธิ์ คือ พ่อบ้านเอง วันหยุดคราใด พวกเราจะเข้าไปดูที่สวนหลังบ้านกันทุกครั้ง…ทำให้เห็นว่า บางต้นก็เติบโต อวบอ้วนมาก ๆ แต่บางต้นก็ไม่แข็งแรง ล้มตายไป เพราะสักประเภทนี้ ถูกชำมา มิใช่ใช้เมล็ดสักปลูก ทำให้ไม่มีรากแก้ว แต่ถ้าใช้เมล็ดสักปลูกจะมีรากแก้ว ทำให้ต้นยืนคงทน
ยามใดที่พวกเราเข้าไปในสวน จะเกิดอาการร่มเย็น น่านอนเล่นมาก ๆ…ยามอากาศร้อนอบอ้าว จะมีเห็ดโคนเกิดขึ้นเสมอ รสชาติหวาน กรอบ อร่อย…ครอบครัวของเราทราบดีว่า ในเวลาย้อนหลังเมื่อ ๓๐ ปีที่ผ่านมา พวกเรารับราชการกัน หากไม่ทำอะไรไว้แล้ว อนาคตคงจะแย่ เพราะชีวิตต้องดำเนินไปด้วย “เงิน” ในการดูแลครอบครัวและตนเอง ลำดับเงินเดือนของข้าราชการ อย่าได้หวังว่าจะมากมาย เพราะค่าของเงินนั้น จะลดลงอยู่เรื่อย ๆ…พวกเราจึงตัดสินใจปลูกป่าไม้สักทองไว้ ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ ตามคำของพ่อหลวง (ร.๙) ได้เคยสอนไว้ว่าให้มีการ “ปลูกป่า” ตอนนั้นมีกฎหมายว่า “ห้ามทำลายป่าไม้” แต่มา ณ ปัจจุบันให้อนุญาตตัดโค่นได้แล้ว…
แต่ครอบครัวของพวกเราก็ยังไม่มีเวลาตัด…เมื่อวาน วันที่ ๘ เมษายน ๒๕๖๕…ได้ไปติดต่อเพื่อเสียภาษีที่ดิน (ที่นา) ก็ยังได้รับคำบอกจากเจ้าหน้าที่ว่า เมื่อปี ๒๕๖๓-๒๕๖๕ ภาครัฐได้ทำการยกเว้นให้ว่าไม่ต้องเสียภาษี เนื่องจากสถานการณ์โควิดระบาด…ครอบครัวของเราทำหน้าที่ประชาชนที่ดีมาตลอด ทำการเสียภาษีที่นามาทุกปี ถึงแม้จะไม่มาก แต่ก็ภูมิใจที่เป็นส่วนหนึ่งให้กับภาครัฐนำเงินไปบำรุงประเทศชาติ…
เมื่อติดต่อเจ้าหน้าที่เสร็จเรียบร้อย…พ่อบ้านก็ชวนไปติดต่อที่ว่าการอำเภอ ฯ เพื่อไปติดต่อป่าไม้อำเภอ แต่เมื่อไปติดต่อแล้วเจ้าหน้าที่ออกท้องที่ไม่สามารถให้ข้อมูลได้ แต่ อส.ก็ได้ติดต่อเบอร์ป่าไม้จังหวัดให้ ทำให้ได้ข้อมูลมากมายเกี่ยวกับเมื่อผู้เขียนเกษียณแล้วจะมาทำงานตัดป่าไม้สัก (ที่รากแก้วไม่มี อายุมากร่วม ๓๐ ปี) นั้น เพื่อจำหน่าย และเมื่อตัดแล้วจะได้นำต้นยางนามาปลูกทดแทนต่อไป
ในระยะเวลาที่ผ่านมา ทำให้มนุษย์ทราบถึงบรรยากาศของอาการโลกร้อน เห็นถึงบรรยากาศที่โลกถูกมนุษย์ทำลาย…ถ้าหากมนุษย์ไม่ร่วมกันปลูกป่า ไฉนเลยรุ่นลูก-หลานจะมีชีวิตกันอย่างไร…สำหรับครอบครัวของเราก็เพียงแต่คิดว่า เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่ง ซึ่งเป็นส่วนเล็กน้อยที่ได้ทำให้สังคมมีอากาศที่สดชื่นขึ้น แต่ควรที่จะร่วมมือกันปลูกให้มากกว่านี้
อีกสวนหนึ่งที่ปู่ของพ่อบ้าน (ปู่จเร) ปลูกทิ้งไว้ให้ลูก-หลาน นั่นคือ ต้นยางนา ซึ่งปลูกตอนนี้มาร่วม (๕๐-๖๐ ปี) ก็ยังยืนต้นอยู่ แต่เร็ว ๆ นี้ ก็จะต้องตัดลงเพราะใกล้บ้านของคนอื่นเกรงว่าจะไปล้มทับบ้านของพวกเขาเอง อาจคิดก็ได้ว่าสมัยก่อนเป็นสวนรก แต่ปัจจุบันมนุษย์รุกล้ำเข้าไปใกล้ ทำให้ต้นไม้ต้องถูกตัด ทำลายได้เช่นกัน…ทำให้คิดว่า ปัจจุบันบรรยากาศที่เราสัมผัส พบ จะมีฝุ่นละอองเต็มไปหมด และอนาคตล่ะ!!! คงไม่ต้องพูดถึง…มนุษย์ควรรับผิดชอบในสิ่งที่ได้กระทำกันเช่นกัน เมื่อยังคิดกันไม่ได้ ก็รับชะตากรรมเช่นกัน…เรียกว่า “ลำบากสำหรับคนรุ่นหลัง”…หากตัดแล้ว ก็ควรปลูกเพื่อทดแทนทำให้มีสิ่งแวดล้อมที่ดีต่อมนุษย์ในอนาคตได้
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๙ เมษายน ๒๕๖๕
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น