โฮงสินไซ หอมกลิ่มกาแฟท่ามกลางป่า การพัฒนาความคิด จิตใจ ด้วยสินไซโมเดล

บ่ายวันที่ 1 เมษายน 65 หลังสัมมนาจัดทำแผนงานของสภาพนักงานมหาวิทยาลัยขอนแก่น เสร็จสิ้น ทราบข่าวว่า อาจารย์แอน กันตา คณบดีวิทยาลัยการเมืองการปกครอง COPAC มหาวิทยาลัยมหาสารคาม เดินทางมาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่คณะวิศวกรรมศาสตร์ มข. จึงทักทายไปหา กะจะแวะไปพบกันสักหน่อย ท่านคณบดีแอนแจ้งว่ามากันหลายคน ไม่ต้องแวะมาหา แต่หลังเสร็จภารกิจจะไปพบท่าน ผศ.ดร.ทรงวิทย์ ที่โฮงสินไซ ก็พลอยได้โอกาสชวนกิ๊บไปโฮงสินไซ เพราะกิ๊บเคยบอกว่าอยากจะไปโฮงสินไซ .... ว่างเว้นภารกิจจึงพากันไปดักรอคณบดีแอนที่นั่น... เมื่อไปถึงบ้าน ก็พบหมอต่ายและอาจารย์ทรงวิทย์ กำลังปั่นงานวิจัย  และทำให้ทราบว่าคณบดีแอนไม่ได้แจ้งอาจารย์ทรงวิทย์ว่าจะมาโองสินไซ   เอาละหว่า 

ระหว่างรอท่านคณบดีแอน อ.ทรงวิทย์ ก็เปิดประเด็นเรื่องงานวิจัยที่ขยับขับเคลื่อนต่อของทีมงาน ประจวบเหมาะกับกิ๊บที่มีส่วนเกี่ยวข้องบ้าง แม้จะไม่ได้โดยตรง แต่ก็สามารถให้ทัศนะในการขับเคลื่อนได้ เพราะ อ.ทรงวิทย์ เล่าถึงวิธีการและแนวทางการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ - บุคคลพิเศษ เช่น  ออทิสติก ด้วยกระบวนการทางศิลปะ จะเรียก ศิลปะบำบัดก็ไม่เชิงเสียทีเดียว แต่ก็ใช้ศิลปะเป็นเครื่องมือในการเรียนรู้ร่วมกัน  ซึ่งดำเนินการมาจนสำเร็จ เป็นที่สนใจของนักวิชาการและนักพัฒนา ตลอดจน สสส. ก็ขอให้ขับเคลื่อนต่อ และขยายผลสู่กลุ่มอื่น ๆ .... กิ๊บได้แค่เพียงให้ทัศนะ และจะกลับมาคุยกับทีมว่า ในส่วนของ มข. อาจจะมีโอกาสเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรม  แต่คงต้องให้ทีมและผู้บริหารเป็นผู้ตัดสินใจ

 

สักพัก อ.แอน มาพร้อมกับอาจารย์อีก 2 ท่าน  ก็ทักทายกันสนุกสนาน และ อ.ทรงวิทย์กับหมอต่าย เป็นไกด์นำชมโฮงสินไซ กับกระบวนการจัดการเรียนรู้โดยใช้ศิลปะเป็นฐานในการพัฒนา ....

 

ผมประทับใจทุกครั้งกับการเดินทางไปโฮงสินไซ ท่าน อ.ทรงวิทย์ ได้ปรับพื้นที่แปลงพื้นบ้านให้เป้นพื้นที่จัดการเรียนรู้ได้ทุกรูปแบบ เปลี่ยนมุม จัดวางองค์ประกอบตามสภาพของกิจกรรมได้อย่างลงตัว และไม่เคยซ้ำ ทำให้ผมประทับใจ ชื่นชมชื่นชอบโฮงสินไสเสมอ และที่สำคัญไม่ว่าแขกไปใครมา อ.ทรงวิทย์ จะกรุณาจัดการกาแฟให้เป็นเครื่องบรรณาการต้อนรับมิขาด แม้จะไม่กินกาแฟ ก็ต้องมีชานม หรือเครื่องดื่มอื่นใดให้ลิ้มรส ดื่มด่ำบรรยากาศของโฮงสินไซ ชมไพร เรียนรู้เรื่องสินไซกับการพัฒนา เสมอ