เส้นทางที่เลือกแล้ว
วงพูดคุย
วงพูดคุยที่เห็นบ่อยคือวงกินดื่ม บางกลุ่มจะนัดกันไปกินดื่มเพื่อพูดคุยธุรกิจ สังสรร พบปะ ส่วนในครอบครัวก็คงทำนองเดียวกัน ช่วงเวลากินข้าวคือช่วงเวลาที่แต่ละคนรวมกันกินดื่มและสิ่งที่ตามมาระหว่างการกินดื่มคือการพูดคุย
ระหว่างกินอาหารเช้าของวันนี้ มีเรื่องหนึ่งที่แทรกเข้ามาในวงพูดคุย
A: น้าเล่าให้ฟังว่า ลูกชายของน้า…ได้รับการติดต่อทาบทามให้ขายยาเสียสติในหมู่บ้าน โดยผู้ติดต่อทาบทามยินดีจะคอยดูแลให้ ลูกชายของน้าจะได้มีเงินใช้ ผู้ติดต่อทาบทามมีบ้านหลังใหญ่อยู่ตรง…
D: บ้านหลังใหญ่ที่อยู่ตรงสามแยก หัวสะพานนั้นหรือเปล่า
A: ไม่ใช่หลังนั้น หลังตรงโน้น ทางไป…
D: แล้วน้าเขาว่าอย่างไร?
A: น้าบอกกับผู้ติดต่อทาบทามว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นก็รับผิดชอบเองนะ ฉันไม่เกี่ยว ขณะที่ผู้ติดต่อทาบทามรับปากที่จะรับผิดชอบในตัวลูกของน้า
D: รู้ใช่ไหมว่าวงการนี้ ถ้าเข้าแล้วออกไม่ได้ ถ้าจะออกก็ต้องสูญเสีย
A: ก็ตามนั้นแหละ ชีวิตใครชีวิตมัน เลือกกันเอาเอง
A: เมื่อสองวันก่อนลูกชายของน้ามาขอเงินไปเติมน้ำมันรถ ๑๐๐ บาท จากการสังเกตกิริยาท่าทาง รู้ว่าไม่ใช่เติมน้ำมันแต่นำไปซื้ออย่างอื่นแน่นอน และรู้ว่าคงจะทิ้งวิถีแบบนั้นไม่ได้
ภาพในอดีต
ภาพในอดีตหลายภาพเกิดขึ้นในสมองของ D อย่างเรื่องเมื่อครั้งที่ยายยังเดินไปไหนมาไหนได้และยังไม่เสียชีวิต ยายต้องหาเงินไปประกันหลานเพื่อที่หลานจะได้ไม่ต้องติดคุกตามระบบที่สังคมสร้างขึ้น ทั้งการทำตามระบบและการนำเอาระบบมาเป็นเครื่องมือในการหาเงินใช้ของเจ้าหน้าที่ ยายให้หลานรับปากที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องแบบนั้นอีก แต่ก็ได้แค่รับปาก หลังจากนั้นก็เข้าทำนองเดียวกันนั้นอีก
ภาพหลานลูกพี่ลูกน้องของหลานชายเสพยาเสียสติ ขโมยของในบ้านไปขาย และใช้กำลังต่อตาที่เคยเลี้ยงเขามาตั้งแต่อ้อนตั้งแต่ออก ขณะที่ตาในวัยไม้ใกล้ฝั่งยังต้องทำงานไปวันๆเพื่อหาเงินมาจุนเจือครอบครัวโดยเฉพาะเลี้ยงหลานๆที่ลูกฝากไว้
ภาพลูกชายคนเดียวของพี่ชายของ D ที่ตัดสินใจผูกคอตายในบ้านเพราะจะไม่ยอมหักหลังเพื่อน จากการถูกบีบให้ทำอะไรบางอย่างในวงการยาเสียสติ
ฯลฯ
ความคิด-ความรู้สึก
เงินคือปัจจัยสำคัญสำหรับการดำรงชีวิต ข้าวปลาอาหารอาจไม่เพียงพอต่อการดำรงชีวิตอีกต่อไป ในวันนี้ถ้าเราไม่มีเงินเราก็คงอดตาย เพราะจะไปขอมะละกอหน้าบ้านฟรีๆจากเพื่อนบ้านไม่ได้อีก แม้จะให้กันได้แต่ใครจะให้กันทุกวัน ในแต่ละเดือนเราต้องจ่ายค่าน้ำมัน ผ่อนมอเตอร์ไซค์ ส่งเด็กไปเรียนหนังสือ ลูกต้องน้อยต้องกินนมฯลฯ ดังนั้น เงินจึงเป็นตัวกลางสำคัญสำหรับการหยิบฉวยปัจจัยการดำรงชีวิต
ถ้าไม่มีเงิน ก็ต้องแสวงหา การแสวงหาตามระบบระเบียบที่รัฐออกกฎหมายรองรับหรือจะมีเงินเท่าอาชีพนอกกฎหมาย ในวงการธุรกิจ สุ่มเสียงมากค่าตอบแทนก็สูง ถ้าอยากมีค่าตอบแทนสูงก็ต้องสุ่มเสี่ยงมาก โรงรับจำนำนอกกฎหมายหรือธุรกิจส่วนตัวมีเกร่อทั่วสังคม การเลี่ยงภาษีของผู้มีรายได้สูงมีเกร่อในสังคม ธุรกิจค้ายามีเกร่อในสังคม ตลอดถึงวิธีการแสวงหาประโยชน์จากระบบระเบียบ สิ่งเหล่านี้คือการหาทางเพื่อที่จะมีชีวิตต่อไป
แต่ละคนคงจะไม่ยอมอดแล้วตาย แต่ยอมทำร้ายสังคมดีกว่าอดตาย ดังนั้น คนในสังคมต้องดูแลตัวเองในการที่จะไม่เป็นเหยื่อ ทั้งเหยื่อที่อยู่ในระบบระเบียบทางสังคม เช่น การกระตุ้นความต้องการผ่านโฆษณา การกระตุ้นความต้องการผ่านตัวเลขอย่างถูกสลากกินแบ่งเป็นเศรษฐี ๑๐ ล้าน เป็นต้น และเหยื่อที่อยู่นอกระบบระเบียบสังคม/รัฐ เช่น ถ้าอยากได้เงินมาเลี้ยงชีวิตก็ต้องมาทำธุรกิจนี้แล้วจะได้ค่าตอบแทนสูง
ดังนั้น ภูมิต้านทานของใครมีมาก เขาก็จะรอดพ้นจากอันตรายทางสังคม
ความตระหนักรู้
- ทุกคนคงแบกโลกที่มีคนหลากหลายไว้บนบ่าเพียงคนเดียวไม่ได้ เพราะลำพังตัวเราเองยังต้องต่อสู้กับตัวเองและสิ่งที่มาปะทะอยู่เสมอและตลอดมา จำนวนหนึ่งเราก็เป็นเหยื่อโดยไม่รู้ตัวอีกจำนวนหนึ่งเราคือผู้เกี่ยวเหยื่อที่เบ็ด
- ทุกคนคงได้รับผลกระทบตามๆกันไป แม้ว่าเราจะไม่ใช่เงื่อนไขหลักของอันตรายทางสังคม อย่างน้อยๆ การที่เราไม่กล้าพอที่จะเข้าไปขัดขวางและ/หรือนิ่งเฉยกับสิ่งที่เกิดก็ตาม
- ไม่แปลกใจที่อันตรายทางสังคมไม่ได้หมดไป ทั้งที่เรามีรัฐในการจัดการดูแลทุกเรื่อง แต่คนในรัฐก็คือคนไม่ใช่ซุปเปอร์แมน
- สังคมไม่ได้โหดร้ายเสียเลยทีเดียว ตรงข้ามกับอันตรายทางสังคม เรายังมีระบบศีลธรรม กฎหมาย ระเบียบ ขนบ จารีต วิถีและสำนึกในความเป็นมนุษย์ บางอย่างที่ยังหลงเหลือและปกป้องสังคมไว้
- เราสามารถขยายพื้นที่ที่ตรงกันข้ามกับแรงริษยา อาฆาต พยาบาท ตัณหาฯลฯบนหน้าจอทีวีเดียวกันได้
๒๕๖๕๐๔๐๓
๑๒.๓๕ น.
ความเห็น (1)
Thank you for this insight write-up. I support this “..เราสามารถขยายพื้นที่ที่ตรงกันข้ามกับแรงริษยา อาฆาต พยาบาท ตัณหาฯลฯบนหน้าจอทีวีเดียวกันได้..”.
We can sell ‘good over evil’ with better profits but some people still choose the easy ways. ;-)