ธมฺมนีติ ๓๙ ปัญฺญกถา

ธมฺมนีติ ๓๙ ปัญฺญกถา

ภาษิตของพ่อ

ธมฺมนีติ ๓๙ ปญฺญกถา

นาลพฺภมภิปตฺเถนฺติ  นฎฐมฺปิ น จ โสจเร
วิปฺปตฺยญฺจ น มยฺหนฺติ  เย นรา เต ว ปญฺฑิตา ฯ

สิ่งไป่ควรจักได้  ไป่ปอง
สิ่งฉิบหายไป่ตรอง  ตรึกเศร้า
ควรชื่นลาภทรัพย์นอง  เนืองบ่ ชื่นนา
คนดั่งสามนับเข้า  เขตผู้ธีรชน

อธิบายศัพท์

ฉิบหาย : สูญหมด เสียหมด หมดเร็ว ป่นปี้

นองเนือง : หลั่งไหลไม่ขาดสาย มีมากต่อเนื่องกันไม่ขาดสาย

ธีรชน : ผู้เป็นปราชญ์

ถอดความ

ไม่อยากได้ในสิ่งที่ไม่สมควรได้  ไม่โศกเศร้าเสียใจกับสิ่งที่สูญเสียไป ไม่ยินดีกับทรัพย์สินเงินทองที่ได้รับ  ประพฤติได้ทั้งสามประการนี้จึงได้ชื่อว่านักปราชญ์

ดอกบัวตอง

ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต