#ความหวังและความผิดหวังคือสิ่งเร้าให้กระทำ....
ฉันเห็นและมีประสบผ่านมาแชร์....ฉันจะไม่ชี้ความถูกผิดของใคร....
ฉันเห็นและฉันเป็นเช่นนี้ที่ผ่านมาเป็นแสงพลังภายในธรรมชาติ....
ความอยากรู้อยากเห็น....การตัดสินอยากทำหรือไม่....ยังรอบครอบไม่พอ.
วิถีสังคมคำพูดเร้าโลม....เพียงแค่ชอบไม่ได้บอกว่าถูกใจนำมาตัดสิน.
#มันเพียงใกล้ชิดกระตุ้นด้วยสิ่งเร้า....สถานที่....เรียนแบบ....อยากลอง.
โดยเฉพาะเครื่องดื่มที่มีสารกระตุ้นมากหลายเลือกได้เสรี....
มีดนตรีเสียงร้องกระเส่าใจ....จึงหลงไหลเพลิดเพลินตามวิถี....
สิ่งมุ่งหวังแห่งความดีงามจากคำสอนสั่ง....จึงถูกทิ้งเก็บไว้....
บรรยากาศพาไป....นานวันคำสอนที่ดีไม่ตรงกับใจของชีวิต....คิดหนีความจริง.
#ความจริงความดีที่สอนสั่งก็เหมือนผ้าสวยที่พับไว้เรียบร้อยในตู้....ถ้าไม่ใช้.
ความหวังไว้ว่าถ้าฉันเป็น....ถูกเบี่ยงเบนข้อจริง....เอาแบบอย่างตามกัน....
และแล้วจะไปสู่ความจริงของสองคนในเงามืด....แล้วปัญหาก็เกิด....ดี....เลว....
สิ่งเร้าฝ่ายดีคือความหวังจึงพังลง....สิ่งเร้าใหม่เลยกลายเป็นความผิดหวัง....
ยังจำได้ไหม?ใบหน้าใครต่อใคร....ยังจำวันเวลาได้ไหม?สถานที่ใด?
#ฉันยังหวังว่าความหวังที่แท้จริงจะช่วยเหลือคุณด้วยแสงพลังในเวลาที่เหลือ.
ฉันยังเป็นกำลังใจคอยห่วงใยเตือนคุณเสมอ....
#ความจริงไม่เคลิบเคลิ้มไม่สวยงาม....แต่ความจริงเป็นสิ่งนิรันดร์....
ขอภาวนาแสงพลังช่วยเหลือคุณให้ปลอดภัย....ที่รักของฉัน.
ยุกยิก จักรวาล 09-09-64
ไม่มีความเห็น