มือของผู้ให้ย่อมสูงกว่ามือของผู้รับ ฉันใด
จิตใจของผู้ให้ย่อมสูงกว่าจิตใจของผู้รับ ฉันนั้น...
การให้อภัย ถือเป็นสุดยอดให้การให้ทาน...
เราให้อภัย เรายอม เราถอย มิใช่เราเสียเปรียบนะ แต่การที่เราให้อภัย เรายอม เราถอย คือ เรากำลังสร้างจิตใจของเราเพื่อเป็นผู้ให้ ผู้เสียสละ...
การยอม การถอยต่อบุคคลที่เหนือกว่าก็ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา
การยอม การถอยต่อบุคคลที่เสมอกันก็ยากขึ้นมาอีกหน่อย
แต่การยอม การถอยต่อบุคคลที่ด้อยกว่าเราได้นั้น ถือว่าเป็นการให้อันสูงสุด...
เราอย่าเอาตนไปเปรียบเทียบกับใคร
เราดีกว่าเขา สำคัญตนว่าดีกว่าเขาก็ไม่ใช่
เราดีกว่าเขา สำคัญตนว่าเสมอเขาก็ไม่ใช่
เราดีกว่าเขา สำคัญตนว่าแย่กว่าเขาก็ไม่ใช่
***
เราเสมอกับเขา สำคัญตนว่าดีกว่าเขาก็ไม่ใช่
เราเสมอกับเขา สำคัญตนว่าเสมอกับเขาก็ไม่ใช่
เราเสมอกับเขา สำคัญตนว่าแย่กว่าเขาก็ไม่ใช่
***
เราแย่กว่าเขา สำคัญตนว่าดีกว่าเขาก็ไม่ใช่
เราแย่กว่าเขา สำคัญตนว่าเสมอกับเขาก็ไม่ใช่
เราแย่กว่าเขา สำคัญตนว่าแย่กว่าเขาก็ไม่ใช่
ทำไมถึงไม่ใช่สักอย่าง...?
เพราะท่านไม่ให้เราเอาตนไปเปรียบเทียบกับใคร
จงเปรียบเทียบกับใจของตนเอง กลับมามองดูตนเอง สำรวจตนเอง แก้ไขเพื่อพัฒนาตนเอง
การเอาชนะคนอื่นนั้นไม่สำคัญเท่ากับการเอาชนะจิตใจของตนเอง
ไม่มีความเห็น