Nurse SSRU : ผู้สูงอายุต้องออกกำลังทั้งร่างกายและจิตใจ

ผู้สูงอายุต้องออกกำลังทั้งร่างกายและจิตใจ

สัปดาห์ที่ผ่านมา แม่ต้องรับศึกหนัก โดยพาเด็ก ๆ ทำอาหาร ทำขนม หาโน่น ทำนี่อยู่ตลอดระยะเวลาทั้งสัปดาห์ แต่ทว่า... แม่บอกว่า "ไม่เหนื่อย สนุกดี"

จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว...

จิตใจของเรานั้นไม่มีผู้หญิง ไม่มีผู้ชาย ไม่มีหนุ่ม ไม่มีแก่ แต่เราเพียงแค่เอาความร่วงโรยแห่งร่างกายมาครอบงำหัวใจ แล้วบอกตัวเองว่า "ฉันแก่"

คนเราถ้าไม่ส่องกระจก ก็ไม่รู้ตัวเองหนุ่ม ตัวเองแก่ เรารู้ไว้เพียงแค่ เรามีโอกาสในการตื่นขึ้นมาทุก ๆ วัน แล้วนำวันนั้นมาสร้างความดี สร้างบารมี สร้างคุณธรรม...

ดังนั้น แม่จึงบอกว่าสนุกดี เพราะได้มีโอกาสใช้ร่างกายนี้มาทำความดี ใช้ความรู้ความสามารถที่มีถ่ายทอดให้ลูกให้หลานได้นำไปใช้การใช้งานได้ในอนาคต

----------------------------------------

คิดอะไรไม่ออกให้บอกแม่...

ข้าพเจ้าจะบอกอาจารย์และเด็ก ๆ นักศึกษาไว้เสมอ เวลาที่จะหาหม้อ หากระทะ หาแป้ง หากะทิ ฯลฯ หาอะไรไม่เจอ คิดอะไรไม่ออกให้บอกหรือถามแม่ เพราะข้าพเจ้าก็ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน เรื่องสูตรขนมหรืออาหารต่าง ๆ ก็ไม่รู้ว่าทำอย่างไร ดังนั้น จึงต้องยกให้แม่เป็นที่พึ่งอันสูงสุด...

เด็กร้อยกว่าคน แบ่งกลุ่มทำงานกลุ่มละห้าถึงสิบคน แบ่งออกได้เป็นสิบกลุ่ม แม่ก็ต้องเดินไปบอกกลุ่มนั้น หาของให้กลุ่มนี้จ้าละหวั่น แต่นั่นก็คือว่าเป็นการเดินจงกรม หรือออกกำลังกายไปในตัว

เมนูยอดฮิตของการมาที่นี่ก็คือ "ขนมเทียนสูตรคุณแม่ (มังสวิรัติ)" เพราะอร่อยด้วย ได้งานเยอะด้วย

เวลาที่ข้าพเจ้าคิดงานให้เด็ก ก็ยึดหลักง่าย ๆ ว่า เด็กทุกคนต้องมีงานทำ ถ้าใครว่างงาน แสดงว่านั่นเป็นความผิดของข้าพเจ้าเอง ซึ่งวางแผนไม่ดี ไม่รอบคอบ

ดังนั้นงานขนมเทียน จึงเป็นสิ่งที่สร้างงานได้จำนวนมาก

นับตั้งแต่ให้ชุดเด็กผู้ชายไปตัดใบตอง เด็ก ๆ แบ่งกลุ่มปลอกหอม ปลอกกระเทียม ให้อาจารย์มาตำพริกไทย รากผักชี 

อ้อ... ลืมบอกไป งานที่ข้าพเจ้ามอบหมายให้นั้น ต้องทำเองจากรากฐานทั้งหมด ยกตัวอย่างเช่น พริกไทย ก็ต้องซื้อพริกไทยเม็ดมาตำเอง หรือใครจะทำแกงอะไรต่าง ๆ ก็ห้ามใช้เครื่องแกงสำเร็จ ต้องตำเอาเอง

นำงานภายนอก มาฝึกงานภายใน ความยากลำบากทั้งหลายเป็นเครื่องสร้างความแข็งแกร่งทางจิตใจได้เป็นอย่างดี

การทำงานก็คือการปฏิบัติธรรม... การปฏิบัติธรรมก็คือการทำงาน สองอย่างนี้ต้องเดินไปด้วยกัน

มิฉันนั้น เราจะไปสร้างโลกมาใหม่อีกโลกหนึ่ง คือ โลกปัจจุบันเราอยู่กับการทำงาน แล้วต้องหาเวลาที่ว่างไปสร้างโลกแห่งการปฏิบัติธรรม

ต้องทำงานให้มีความสุข เสียสละให้มีความสุข แล้วทุก ๆ วัน ทุก ๆ เวลา เราจะพบความสุขที่แท้จริงว่า ความสุขทั้งหลายเกิดและมีขึ้นง่าย ๆ เพียงแค่เรามีฉันทะ หรือความพอใจ

ดังนั้นชีวิตของแม่และเด็ก ๆ นักศึกษาจากวิทยาลัยพยาบาลและสุขภาพ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ในสัปดาห์ที่ผ่านมาจึงเป็นชีวิตมีคุณค่าในการเกื้อกูลกัน

แม่และข้าพเจ้าขอบคุณเด็ก ๆ ทุกคนที่่มาถึงแม้ว่าจะไม่ได้เงินสักบาทเป็นการตอบแทน แต่ก็ขอบคุณเด็ก ๆ และอาจารย์ทุกคนอย่างใจจริง เพราะทุก ๆ ท่านให้โอกาสให้ข้าพเจ้าและแม่ได้ทำความดี เพื่อให้ชีวิตที่เกิดมานี้มีคุณค่า สมกับการที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์พบพระพุทธศาสนา