วันที่ดีที่ทรงพลัง ณ ARI Clinic

[1]
วันนี้เป็นวันที่ดีอีกหนึ่งวัน

ไปถึงที่ทำงานอีกสิบห้านาทีแปดโมง ไปเซ็นต์ชื่อ เตรียมมาหน้างานที่คลินิก ARI พอมาถึงทุกอย่างยังอยู่ในสภาพเดิม จึงได้ทราบว่าน้องผู้ช่วยเหลือคนไข้ลางาน

"เอาว่ะ...คิดในใจ เดี๋ยวค่อยๆ จัดสถานที่"

ก็ค่อยๆ ทำค่ะ เริ่มตั้งแต่ทำความสะอาดโต๊ะ ยกกระจกขึ้นตั้ง ยกเครื่องคอมพิวเตอร์สองเครื่องมาจัด รวมถึงอุปกรณ์ทุกอย่าง...

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ

มีคนไข้ตัวเล็กมานั่งรอตั้งแต่ 7.30 พ่อแม่น่ารัก แม่ของน้องขอถ่ายรูป ส่วนตัวจึงบอกว่าถ่ายคลิปให้พี่ด้วยบันทึกไว้เป็นกำลังใจให้ตนเองว่า ... "วันนี้ทำได้"

ขณะนั้นในใจ

ก็สะท้อนคิดในตนเองว่า "สมัยเรียน ป.เอกใบแรกควบคู่กับ ป.โท ใบที่สอง นับว่าชีวิตช่วงนั้นยากลำเค็ญกว่านี้อีก เรายังผ่านได้ งานแค่นี้จิ๊บๆ...ไปซะล๊ะ"...

ก็เบิกบานใจ

และขอโทษคนไข้ที่ต้องรอนาน ...

เริ่มให้บริการมีคนไข้ 7 รายในภาคเช้า ตรวจจริง 4 รายที่เหลือส่งมาผิด(จากจุดคัดกรอง) เลยทำให้เหมือนทำงานซ้อนเข้าไปอีกครั้งคือ คัดกรอง...ให้ใหม่

ขณะที่นั่งอยู่สังเกตผู้คนที่ผ่านเข้ามา ก็มีคำถามเกิดขึ้นในตนเองว่า "ทำไมล้อมรั้วอยู่หลายคนก็ยังมุดเข้ามา ปีนเข้ามา พอเราบอกให้ไปเข้าด้านหน้าเพื่อจะได้คัดกรองและสแกนอุณภูมิด้วยก็โกรธไม่พอใจ..."

การล้อมรั้วและมีป้ายบอก

ก็ย่อมหมายถึงการสื่อสารว่าเขตนี้มีข้อจำกัดและเงื่อนไขในการเข้าพื้นที่...

ในใจก็เลยอยากรู้ว่า... "เขาคิดอย่างไรกันนะ.. อยากผ่านรั้วเข้ามาจนยอมที่จะปีนเข้ามาก็มีในบางคน"

ช่วงที่แพทย์มาตรวจมีน้องจากจุดอื่นมาช่วย

พอผ่อนแรงได้บ้าง...น้องเภสัชถามด้วยความน่ารักและแววตาห่วงใยว่า "พี่ปุ๋มอยู่คนเดียวได้ไหมคะ..." ก็หัวเราะกันค่ะว่า ... "อยู่ได้ค่ะ สบายมาก"

ความโชคดีของฉันมักได้รับความห่วงใยจากแพทย์และน้องเภสัชอยู่ประจำ...ตั้งแต่มาทำงานที่คลินิกนี้

นับเป็นความรักเล็กๆ...ที่ส่งต่อถึงกัน

ในวันที่พลังเต็มเปี่ยมค่ะ

[2]
ปิดคลินิกแล้ว
...ดีใจมากผ่านไปได้อีกหนึ่งวันหนึ่งประสบการณ์...

One Stop Service แบบกระท่อนกระแท่นภายใต้การบริหารจัดการแบบเดิมๆ ที่ปราศจากการพัฒนาแบบใหม่

แรกๆ เจอปัญหาก็อึดอัดใจหน่อย
เข้าเดือนที่เก้าแล้วอะไรๆ ก็เริ่มจะชินและช่างมันเถอะ...(คืนข้อมูลไปเชิงพัฒนาก็มีหลายคนโกรธไม่พอใจ...ก็เลยปล่อยไปเช่นนี้ ได้เห็นความจริงของใจผู้คนที่แตกต่างมากหลาย)

กลุ่มงานวิจัยมีพี่ลาออกหนึ่งคน เหลือบุคลากร 3 คนผลัดเปลี่ยนกันมาอยู่เวรที่ ARI Clinic วันนี้โชคดีหน่อยได้เรียนรู้ฝึกฝนใจตนเองทำงานท่ามกลางปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้น คือ ไม่มีน้องผู้ช่วยเหลือคนไข้

บางกิจกรรมก็ให้ผู้ป่วยเดินไปเอง
บางกิจกรรมก็ให้ผู้ป่วยช่วยนั่งเฝ้าคลินิกให้ และฉันก็เดินไปส่งใบสั่งยาที่ห้องยาเอง นับว่าเป็นวันที่ดีอีกครั้ง ...

มีคนไลน์มาถามฉันและฉันบอกไปว่า “งานแบบนี้ง่ายกว่าไปสอนวิจัยค่ะ”...”ไปสอนพาคนทำวิจัยเป็นอยากยิ่งกว่า”

อยากบอกตัวเองวันนี้ว่า
เธอสุดยอดมาก “กะปุ๋ม”
เจอกันใหม่ 1 ธันวาคมนะ

*คนไข้เด็กวัย 11 ขวบสดชื่นร่าเริงถ่ายรูปให้ค่ะ น้องน่ารักมาก

#SelfReflection

23-11-63