จากบันทึกก่อนหน้านี้ดิฉันได้เล่าถึง ความงาม...ในสถานการณ์ที่ขัดแย้งและความเหน็บหนาว (http://gotoknow.org/blog/uraiman/68471) บันทึกนี้ขอเล่าเพิ่มเติมหลังจากทีมงานจัดเก็บสัมภาระไปยังเต็นท์เรียบร้อยแล้ว... หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จทีมงานและผู้เข้าร่วมทุกคนก็เดินทางไปรวมตัวกันอีกครั้งหนึ่งที่ห้องประชุมซึ่งห่างออกไปประมาณ ๑ กิโลเมตร เพื่อเข้าร่วมฟังการบรรยายที่เล่าถึงประวัติที่มาที่ไปของห้วยขาแข้ง และตามด้วยกิจกรรมกลุ่มที่ต่อเนื่องจากตอนบ่าย คือ ให้ผู้เข้าร่วมแต่ละพื้นที่รวมกลุ่มปรึกษาหารือกันหลังจากที่ได้ ลปรร. กับพื้นที่ต่างๆ แล้วว่า วิธีการ หรือ ความคิด หรือ เทคนิคใด ที่เห็นว่าดีและเหมาะสมจะนำกลับไปทำในพื้นที่ของตนเองบ้าง พร้อมออกมานำเสนอ......
กิจกรรมต่างๆ ของวันนี้สิ้นสุดลงในเวลา ๒๑.๓๐ น. ขณะที่ผู้เข้าร่วมแยกย้ายเดินทางกลับไปนอนยังบ้านพักหรือเต็นท์ของตน ก็เป็นเวลาเริ่มต้นของการ AAR ทีมงาน .. ภายใต้บรรยากาศที่เย็นลงทุกที..ทุกที.. การ AAR เริ่มต้นจากผู้ที่มีอายุน้อยที่สุด (ครั้งนี้ไม่ใช่ดิฉันคะ) AAR ไปได้เพียงไม่กี่คน... ไฟก็ดับ.. สักพัก.. ไฟก็สว่างขึ้น... แล้วเจ้าหน้าที่ห้วยขาแข้งก็แจ้งว่า.. ไฟที่ห้องประชุมนี้ต้องใช้เครื่องปั่นไฟให้ประชุมกันบริเวณที่พักหรือบริเวณลานกางเต็นท์ได้หรือไม่.... ซึ่งทีมงานเราเห็นว่าการ AAR นี้ไม่ควรให้ผู้เข้าร่วมได้รับรู้.. ดังนั้นจึงขอใช้สถานที่บริเวณนี้...แล้วก็จุดเทียนกัน....... การ AAR ครั้งนี้มีทีมงาน ๒๑ คน คำถาม AAR มี ๒ ข้อ คือ ข้อแรก การทำหน้าที่เป็นคุณอำนวยและคุณลิขิตในกลุ่มย่อยเป็นอย่างไรบ้าง และ ข้อ ๒ คือ ถ้าย้อนกลับไปจัดกิจกรรมเช่นนี้อีกครั้งจะแก้ไขหรือปรับปรุงอะไรอีก...........
ดิฉันคงไม่เล่าถึงรายละเอียดการ AAR นะคะ.... เพราะเพียงอยากเล่าถึงที่มาที่ไปของการ AAR ภายใต้แสงเทียนในครั้งนี้... เผื่อว่าท่านใดสนใจจะนำไปใช้บ้างจึงนำมา ลปรร. กันคะ.........
บรรยากาศที่ดูโรแมนติกนี้ปกคลุมไปด้วยความหนาวเหน็บนะคะ.....