MoHo อย่างกับเตี๋ยวพิเศษ

สวัสดีค่ะ วันนี้ผู้เขียนจะมาพูดถึงกลุ่มคนเปราะบาง อย่างกับเตี๋ยวพิเศษยังไง 
ถ้ายังไม่รู้ว่า MoHO คืออะไร ที่นี่ก็เข้าใจ MoHo กันแล้วนะ

มาต่อ>>>

คือว่ากลุ่มเปราะบางเหมือนกับเราไปสั่งก๋วยเตี๋ยวพิเศษซึ่งเราสามารถเพิ่มเส้นเพิ่มอะไรต่างๆได้ และมันก็ เป็นจานที่พิเศษกว่าจานอื่น ก็เหมือนกับกลุ่มคนในข้างต้นซึ่งเป็นกลุ่มที่มีปัญหาทางด้านสุขภาพ มีข้อจำกัดทางด้านความสามารถ การขาดอิสระในการตัดสินใจที่จะเข้าร่วมทำกิจกรรมต่างๆ เช่น ผู้พิการ ผู้สูงอายุ ผู้ที่บกพร่องทางจิตใจ และผู้ป่วยเรื้อรังหรือติดเตียงซึ่งเป็นกลุ่มผู้สูงอายุ นอกจากจะมีปัญหาเรื่องสุขภาพจากความเสื่อมถอยของร่างกายแล้ว ปัญหาด้านสภาพจิตใจก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ผู้ดูแลจำเป็นต้องเอาใจใส่ เนื่องจากผู้ป่วยแต่ละรายมีภาวะของโรคแตกต่างกัน แต่สิ่งที่เหมือนกัน คือความเบื่อหน่าย และความทุกข์ที่เกิดจากการเจ็บปวด ในฐานะที่เราเป็นนักศึกษากิจกรรมบำบัด เราจะนำโมเดลของ MoHo มาช่วยประเมินผู้ป่วยกลุ่มนี้ ก่อนการตั้งคำถามเราต้องทราบข้อมูลเบื้องต้นของผู้รับบริการเช่น สามารถขยับตัวได้เองบ้างไหม ทั้งนี้เพื่อให้นักกิจกรรมบำบัดเองได้ประเมินเป้าหมายที่ผู้รับบริการต้องการได้อย่างเหมาะสมที่สุด และเข้าขั้นตอนการถามว่าเขามีเป้าหมายอะไรที่อยากทำ เมื่อก่อนเคยทำอะไรได้บ้างและตอนนี้ยังทำสิ่งนั้นได้อยู่ไหม มีความตั้งใจอยากจะทำสิ่งนั้นมากแค่ไหน ซึ่งนักกิจกรรมบำบัดมีหน้าที่ให้คำแนะนำแก่ผู้ดูแลหรือหากิจกรรมที่เหมาะสม ที่ทำร่วมกับผู้รับบริการเพื่อผ่อนคลายและลดความเศร้าจากการเจ็บปวดลง ทำให้สุขภาพจิตของผู้รับบริการดีขึ้นและมีไฟที่อยากจะทำกิจกรรมอื่นๆต่อไป หากไม่มีโมเดลของ MoHo เราอาจไม่ได้คำตอบจากความต้องการที่มาจากใจจริงของผู้รับบริการเองเห็นมั้ยว่ากรอบการทำงานนี้สามารถใช้ได้กับทุกกลุ่มเลยและผู้เขียนคิดว่าทุกกลุ่มที่กล่าวมาข้างต้นต้องได้รับการดูแลเอาใจใส่เสริมสร้างแบบองค์รวมและให้การรักษาอย่างกับเตี๋ยวพิเศษเพื่อให้พวกเขารู้สึกว่าตัวเองมีความหมาย มีคุณค่าที่จะประกอบการทำกิจกรรมการดำเนินชีวิตหรืออาจสร้างนิสัยและบทบาทใหม่ๆในบางกลุ่มได้เหมือนอย่างคนปกติ