ชีวิตที่พอเพียง 3790. ... มีไว้ทำไม

บทความเรื่อง  ... มีไว้ทำไมโดย ศ. ดร. นิธิ เอียวศรีวงศ์ ทำให้ผมระลึกชาติกลับไปสมัยทำหน้าที่ ผอ. สกว.   ที่คำถามนี้ช่วยชีวิตผมไว้    จากการมีชีวิตที่ล้มเหลว

ผมเฝ้าถามตนเอง ว่าในการมาทำหน้าที่วางรากฐานของ สกว.   ผมต้องตอบให้ได้ ว่า  สกว. มีไว้ทำไม    ทำไมต้องมี สกว. ด้วย    ไม่มีได้ไหม    ผลงานอะไรที่ช่วยบอกว่า ควรมี สกว. อยู่ในประเทศไทย    ถามอยู่ตลอด ๘ ปีที่ทำหน้าที่นั้น  

ที่จริงผมไปทำงานที่ไหน ผมก็ตั้งคำถามนี้มาตลอด    แต่มาเริ่มต้นชัดเจน ตอนทำงานที่ สกว.   และต่อมา ในการก่อตั้ง สคส.   แม้แต่ตอนทำหน้าที่นายกสภามหาวิทยาลัยมหิดล ผมก็ตั้งคำถาม    ว่ามหาวิทยาลัยมหิดลได้ทำหน้าที่ให้แก่สังคมคุ้มกับที่ได้รับทรัพยากรสนับสนุนจากภาครัฐและประชาชน หรือไม่    ทำอย่างไร จึงจะทำงานให้เกิดคุณประโยชน์ยิ่งขึ้น   

จากคำถาม ... มีไว้ทำไม    ผมตั้งคำถามต่อตนเองว่า เกิดมาทำไม    ซึ่งก็ตอบไม่ได้ เพราะตนเองไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวกับการเกิดของตัวเอง    มารู้ตัวก็เติบโตรู้ความแล้ว    และตอบว่า ไหนๆ ก็เกิดมาแล้ว อย่าให้เสียชาติเกิด    มุ่งขยันหมั่นเพียรและทำความดี    เพื่อให้ได้ชื่อว่า เป็นคนที่ให้มากกว่ารับ    จึงได้คำตอบว่า เกิดมาเพื่อเป็นผู้ให้มากกว่าเป็นผู้เอา   

วันนี้ไปพูดให้ครูของครูประมาณ ๑๐๐ คนฟัง ในการประชุมปฏิบัติการสถาบันผลิตและพัฒนาครูรัก(ษ์)ถิ่น รุ่นที่ ๒ ของ กสศ.   เรื่อง ทำอย่างไรให้การผลิตครูไปสู่เป้าหมาย ไม่ใช่การแข่งขันแย่งชิงผู้เรียน    ตอนหนึ่งผมแนะนำว่า  ครูแห่งศตวรรษที่ ๒๑ ต้องเป็นคนที่ “Build your positive digital footprint”    คือสร้างรอยเท้าดิจิทัลที่ประทับความดีงามไว้    ทำให้คิดต่อว่า คนเราเกิดมาเพื่อทิ้งรอยเท้าที่สะท้อนคุณงามความดีไว้เบื้องหลัง  

คำถามนี้ต่อปัจเจก  มีน้ำหนักน้อยกว่าคำถามต่อองค์กร หรือต่อสถาบัน    และคำตอบน่าจะไม่ อกาลิโก    และน่าจะขึ้นกับบริบทอยู่มาก

ผมคิดว่า คำตอบไม่สำคัญเท่ากับที่คำถามมันกระตุ้นมโนธรรมสำนึกขึ้นในใจเรา      

วิจารณ์ พานิช

๒๙ ส.ค. ๖๓