เหมือนจะได้พักแต่ก็ไม่ได้พัก
แต่ชีวิตมีพลังดีมากมาก ไม่เมื่อยล้าเหมือนอยู่ที่เมืองไทย
แม้ช่วงเย็นย่ำจะเดินไปเดินมาในเมืองหลวง
แต่ก็ไม่ได้รับรู้ถึงความวุ่นวาย
[1]
เช้านี้
ฉันก็ยังตื่นนอนแต่เช้ามืด เขียนหนังสือเพิ่มเติมและอ่านหนังสือ
ไม่ได้ออกไปวิ่งเพราะไม่อยากเมื่อยล้าจากการวิ่งมาก อยู่ที่นี่เลือกใช้การเดินมากกว่าการนั่งรถ ยกเว้นไปสถานที่ที่ไกลพอสมควร ค่อยนั่งรถเมล์
เมื่อวานวิ่ง
และกลางวันเดิน
ใน มหาวิทยาลัยแห่งชาติลาว: ມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງຊາດ หรือ ມ.ຊ.; อังกฤษ: National University of Laos หรือ NUOL ส่วนใหญ่ก็ใช้การเดิน ซึ่งก็ไม่ได้ให้ความรู้สึกที่แปลกแยกมากนัก เพราะสมัยที่ยังเรียนก็ยังคงใช้การเดินและการปั่นจักรยานเวลาที่เดินอยู่ในโซนมหาวิทยาลัย เช่น จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยนี่จะเดินมากกว่าเพราะหาที่จอดรถลำบาก
ที่โดงโดกก็เช่นกัน
ฉันได้ตั้งข้อสังเกตกับตนเองว่า
ที่นี่อากาศเย็น ไม่ค่อยมีไอร้อนระอุปะทุขึ้นมาเหมือนบ้านเรา
เดินตามถนนอากาศไม่ร้อนเลย
และอีกอย่างที่สังเกตพบ คือ ไม่ค่อยมีคนอ้วน
[2]
การลงพื้นที่ที่ประเทศลาวครั้งนี้
มาในบทบาทนักจัดการความรู้ชัดเจน ร่วมกับบทบาทของนักวิจัย
รอบนี้มาแบบเร่งด่วนจากการประสานงาน เข้ามาตอนเย็นทันก่อนด่านปิด ได้Dr.Yupin ไกด์หนทางให้ มาถึงเมืองเวียงจันทร์มืด(ดึก)
และเข้าไปทำงานอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งชาติลาว: ມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງຊາດ หรือມ.ຊ.; อังกฤษ: National University of Laos หรือ NUOL
การมาที่นี่บางครั้งก็บอกผู้คน
บางครั้งก็มาเงียบๆ
การมาครั้งนี้ทำให้ฉันตระหนักรู้ว่า
“เราเป็นคนรุ่นหลังการนำบางสิ่งบางอย่างมาพูดต่อและมีการบันทึกไว้ใน Social media เป็นเรื่องที่เราต้องระวัง เมื่อมีคนทักท้วง ต้องเรียนรู้และใช้ตรรกะ และทักษะทางวิจัยอันเป็นเหตุผล เพราะข้อมูลบางอย่างมันอาจบิดเบือนไปจากธรรมชาติที่ปรากฏอยู่”
[3]
“ไทเมืองยศ “
ปู่เป็นคนเมืองยศ(ยโสธรปัจจุบัน) ย่าเป็นคนจำปาศักดิ์(ลาวปัจจุบัน)
พี่น้องย่าย้ายถิ่นตามมาอยู่เมืองมหาชนะชัย จ.ยโสธร— เสียชีวิตหมดแล้ว
ตา มีรากเหง้ามาทางกาฬสินธุ์ ตามตาทวดมาเป็นพ่อเมืองแถวเสลภูมิ แต่งงานกับยายซึ่งเสียชีวิตแล้ว(แม่ของคุณยายเข็ม)ตาทวดจึงหาภรรยาให้ใหม่ คือ คุณยายภัทรวรรณ(ยังมีชีวิตอยู่ อายุ 90 ปีกว่าแล้ว-อยู่บ้านโนนยาง อ.เสลภูมิ “สุขภาพยังแข็งแรงดี”)
รากเหง้า...
อีสานไทย-ลาว อยู่เด่ะ
ที่มา
หอพระแก้ว (ภาษาลาว เรียกว่า ຫໍພະແກ້ວ Hor Phakeo Museum) และ วัดสีสะเกด (ภาษาลาว เรียกว่า ວັດສີສະເກດ Si Saket Temple) ไปเจอเด็กๆ Child" class="redactor-autoparser-object">https://www.gotoknow.org/posts... Development Center พูดคุยกับครูพี่เลี้ยง เกี่ยวกับเด็กๆ และระบบการศึกษาของเขาน่าสนใจ
เด็กๆ อายุประมาณ 2-3 ขวบ
หน้าตาน่ารักมาก
และตอนที่เข้าไปหอพระแก้ว ทุกครั้งจะรู้สึกน้ำตาซึม
องค์พระแก้ว อยู่ที่ "วัดพระแก้ว" ประเทศไทย
ฉันอ้อยอิ่งอยู่ที่นี่พอสมควร
แต่ก็ต้องรีบไป
[5]
สายมาก
รถคันไหนพร้อมออกก็กระโดดขึ้นรถคันนั้นเลย
แต่คันที่นั่งมาวนไปส่งผู้โดยสารที่สายใต้ก่อน ซึ่งก็ไม่ได้ทำให้เสียเวลามาก ...
วันที่ 2 ธันวาคมนี้เป็นวันซาติ มีงานเฉลิมฉลอง
ฉันถูกเชื้อเชิญให้อยู่ร่วมงานก่อน
เป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก
...
ไม่มีความเห็น