อีสานบ้านบ้าน : ข้าวหลามใครๆ ก็ทำได้แบบไม่ fake

ข้าวหลามใครๆ ก็ทำได้แบบไม่ fake

อันนี้ง่ายที่สุดเลยของเราเราชาวอีสาน ทำแบบไม่ต้อง fake เอาแบบจริงๆ real real เลย ยิ่งถ้าอยู่ตามบ้านนอก ต้นไผ่ ตัดลงมาซักลำหนึ่ง แล้วมาตัดเป็นปล้องๆ เพื่อเตรียมทำกระบอกข้าวหลาม สำหรับฉันทำอันนี้ไม่เป็นหรอกค่ะ ก็จะเป็นผู้ชายหรือสมัยก่อนก็เด็กๆ ที่วัดไปตัดมาให้

ข้าวเหนียวที่หม่าแล้ว(แช่ข้าว) ยิ่งข้ามคืนข้าวจะนุ่มมากขึ้น ซาวข้าวเสร็จแล้วนำมาผสมกับกะทิ ซึ่งถ้าแถวบ้านอีสานกะทิก็ไม่ได้หายาก มีต้นมะพร้าวและสอยลงมาผ่าเอาเนื้อมะพร้าวมาขูดคั้นเอาน้ำกะทิสดๆ ได้เลย ผสมน้ำตาลเล็กน้อยไม่ต้องหวานมาก แท้ที่จริงแล้วสมัยก่อนน้ำตาลไม่มีก็อาศัยความหวานนิดๆ จากข้าวเหนียวนี่แหละ ไม่ต้องเติมหวานมากมายอะไรนัก ผสมเกลือเล็กน้อยพอให้รู้สึกได้ติดลิ้น

ฉันจำได้ว่า เวลาที่เห็นชาวบ้านปรุงอาหารไม่มีการตวงหรอกค่ะ กะปริมาณตามประสบการณ์ พอทำบ่อยๆ ก็จะคุ้นชิน อาหารอีสานเป็นอาหารที่ไม่ต้องเน้นเครื่องปรุงอลังการอะไร แค่เกลือกับปลาแดก หรือบางทีก็เกลือล้วนๆ

ข้าวหลามพอเข้าหน้าหนาว ก็ทำกินกันง่ายๆ งานกฐินที่วัดปีนี้ไทบ้านก็พากันทำข้าวหลามถวายพระและเลี้ยงคนด้วย ข้าวที่หม่าแล้วอัดลงไปในกระบอกไม้ไผ่ให้แน่น เติมน้ำลงไปพอท่วมข้าวเล็กน้อย และใช้กากมะพร้าวหรือใบเตยปิดปากกระบอกไม้ไผ่ นำไปตั้งวางเรียงรายพอให้ได้ระดับไฟที่เผาทั่วถึง สิ่งหนึ่งที่เป็นความรู้ฝังลึกจากประสบการณ์การทำคือ การเลือกไม้ไผ่ การจัดวางเรียงกระบอกข้าวหลาม ไม้ไผ่ต้องไม่อ่อนเกินไปหรือไม่แก่เกินไป เป็นหนุ่มสาวกำลังพอดี (สำนวน) และการวางเรียงให้ความร้อยกระจาย

ความจริงแล้ววิถีชีวิตอีสานเป็นวิถีของคนที่ไม่มีความซับซ้อนอะไรมากมาย ตรงไปตรงมา อาหารการกินก็ไม่ต้องประดิดประดอยอะไร เครื่องปรุงก็ไม่ได้อลังการ นอกเสียจากจะมีการบิดเบือนไปให้ดูน่าสนใจ แต่แท้ที่จริงแล้วเสน่ห์อาหารอีสานอยู่ที่ความเรียบง่าย ถ้าเราอยากขายความเป็นอีสาน ก็อย่าได้ละทิ้งเส่น่ห์ที่มีอยู่นี้อย่างเป็นธรรมชาติด้วยการปรุงแต่งตามราคะตัณหาของคน

#อีสานบ้านบ้าน