อีสานบ้านบ้าน : ส้มผักบัว

"ส้มผักบัว"

อาหารอิสานที่แท้ทรูควรเป็นไปอย่างเรียบง่าย

มันจะมีคำว่า #อิสานโบราณ และ #อีสานโมเดิร์น

ฉันมองว่าจิตใจของฉันเป็นโบราณมากมากแบบไม่ต้องโชว์หรือบอกใครแต่มันฝังอยู่ในจิตวิญญาณไม่ต้องป่าวประกาศ และไม่ต้องให้ใครมาตื่นเต้นชื่นชมในความเป็นคนอีสานของฉัน

ช่วงนี้มีงานวัด

อาหารที่ทำไว้เป็นประจำของวัด คือ หน่อไม้ สำหรับซุปและแกง ส้มผักสำหรับทานกับแจ่วและป่นปลา

เท่าที่จำความได้เคยเห็นย่าทำอาหารอีสานอยู่ประจำ เป็นไปด้วยความเรียบง่ายและปรุงแต่งน้อย ไม่ว่าจะแกงขี้เหล็ก แกงหน่อไม้ ส้มผักเสี้ยน ส้มผักบัว ซุปหน่อไม้ ซุปแตง ซุปบักเขือ ป่นปลา ใช้ปลาแดกและข้าวคั่วเป็นเครื่องปรุงหลัก

จนสิบปีถัดมา ที่ฉันมาคลุกคลีกับวัดหลวงปู่สอนว่า อาหารอีสานสมัยก่อนใช้เกลือเป็นหลักในการปรุง เก็บผักที่มีอยู่มาทำอาหารได้ เช่น ผักขี้เหล็กที่มีอยู่ดื่นดาษ ผักเสี้ยนมาคั้น หน่อไม้ และของป่า เป็นต้น แต่ช่วงหลังผู้คนมาปรุงแต่งกันเยอะทำให้ผิดเพี้ยนไปบ้างเพื่อเอาใจคนต่างถิ่นกินได้บ้าง

หลังจากที่หลวงปู่สอนเรื่องธาตุดินน้ำลมไฟ อาหารและการเจ็บป่วย ฉันก็เลิกตื่นเต้นกับเรื่องของอาหาร ที่นับวันมีการประดิดประดอย และใส่รายละเอียดมากขึ้น แต่แท้ที่จริงแล้วอาหารต่างล้วนเต็มไปด้วยจิตวิญญาณ ความคิด ความเชื่อ วัฒนธรรม ของพื้นที่และท้องถิ่น แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับการยังชีพเพื่อดำรงอยู่ไม่ให้เจ็บป่วยเท่านั้นเอง ดังนั้นส่วนใหญ่จึงพบว่า อาหารส่วนใหญ่ที่ทานจึงเป็นยา ...เพราะสรรพคุณของผักพื้นถิ่นต่างล้วนเป็นยาแทบทั้งสิ้นแต่ทานให้พอดีให้เป็นเท่านั้นเอง

ทำกับข้าวไม่ต้องท่าสวย

ไม่ต้องแต่งหน้างาม อะลังการ ทำแบบบ้านบ้าน กับชาวบ้านนี่แหละคือความสุขอันเรียบง่าย

#บันทีกความทรงจำ

#ความเป็นคนอีสานโบราณชัดเจน

#อีสานโบราณ