เขากระโดงเทรล : เทรลแรกของผม KhaoKradong Trail : My first trail run (part 1)

ความเดิม :หลังจากที่ออกวิ่งในรายการต่าง ๆ มาพอสมควรแล้ว ซ้อมวิ่งบ่อยครั้ง ถี่บ้าง ห่างบ้างตามโอกาส เร็วช้าแล้วแต่พลกำลังและเพื่อนร่วมทางวิ่ง โดยส่วนตัวตั้งใจและมีเป้าหมายการวิ่งอยู่ 3 ข้อ เรื่องแรกคือวิ่งเพื่อสุขภาพ จากการตั้งธีมวิ่งของตัวเองว่า “วิ่งสร้าง(สุข)ภาพ” มาโดยตลอด ถัดมาคือสมัครวิ่งเท่าที่จำเป็น (จริง ๆ แล้วก็ไม่เห็นจำเป็นต้องสมัครวิ่ง ฮ่าๆๆๆๆ) และอีกเรื่องคงเพื่อสร้างแรงบันดาลใจในการวิ่งสำหรับคนอื่น ๆ ในการออกกำลังกายเพื่อสุขภาพ ก่อนหน้านั้นเราไม่มี Application ในการช่วยเรื่องวิ่ง เสื้อ ผ้า หน้า ผม ก็ไม่ได้มีส่วนสำคัญนักกับการวิ่ง เราออกวิ่งเพื่อวิ่ง เพื่อสุขภาพ แต่เมื่อการวิ่งในเมืองไทยกลายเป็นกระแสสังคมมากขึ้น มากขึ้นเรื่อย ๆ หลายคนที่วิ่งออกกำลังแบบธรรมดาทั่วไป ก็หันมาวิ่งในรายการที่ต้องสมัครวิ่ง จ่ายค่าวิ่ง แล้วเริ่มมีอุปกรณ์ต่าง ๆ มากมาย จนหลายคนถูกขนานนามว่า “นักวิ่งสายอุปกรณ์” และมีคำแซวติดปากกันว่า “ของมันต้องมี”

โดยส่วนตัวแล้ว เดิมทีไม่เคยคิดจะสมัครวิ่งในรายการ เพราก็ออกวิ่งเพื่อสุขภาพอยู่แล้วมานับสิบปี แต่ทนแรงทัดทานจากคนรอบข้างและกระแสสังคมไม่ได้... แล้วเราก็ติดใจการวิ่งในรายการโดยไม่รู้ตัว หลายครั้งเพื่อนพี่น้องชวนสมัครวิ่ง รบเร้าบ้าง ขอร้องบ้าง บางรายการเราก็ไปเพราใจอยากไป จนมีคำติดปากในหมู่นักวิ่งว่า “โดนป้ายยา”...จนปี 2562 ผมตั้งเป้าว่าจะสมัครวิ่งในรายการไม่เกิน 12 ครั้ง นั่นคือเฉลี่ยเดือนละ 1 ครั้ง เพราะกลัวใจตัวเองที่จะเผลอโดยป้ายยา แล้วสมัครวิ่งมากเกินความจำเป็น

เมื่อต้นปี 2562 ผมไปวิ่ง  Full Marathon แรกที่บุรีรัมย์ สำเร็จ มีกัลยาณมิตรหลายคนก็ชวนไปวิ่งเทรลบ้างแหละ วิ่งอัลตร้าก็มี แต่ผมตั้งเงื่อนไขกับตัวเองไว้อีกเรื่องคือ จะสมัครวิ่งเฉพาะที่บ้านเท่านั้น นั่นคือ ขอนแก่นและบุรีรัมย์ จึงทำให้รายการวิ่งของผม มีเฉพาะในสองพื้นที่นี้เท่านั้น (ถ้าไม่ใช่การเดินทางไปเพื่อกิจธุระแล้วตรงกับงานวิ่งในต่างจังหวัด) ผมจึงตั้งใจในใจตัวเองว่าจะลองท้าทายตัวเองโดยการสมัครวิ่งเทรลและอัลตร้า แล้วก็พอดีที่ประโคนชัยบ้านเกิดจัดงานอัลตร้า 10 ชั่วโมง ถัดมาอีกที่บุรีรัมย์จัดเทรลที่เขากระโดง จึงตัดสินใจสมัครอัลต้าและเทรล เพื่อท้าทายตัวเอง

ผมสมัครวิ่งเขากระโดงเทรล โดยไม่รีรอเมื่อเขาเปิดรับสมัคร สมัครเสร็จถึงค่อยชักชวนคนนั้นคนนี้ ปรากฏว่าสมาชิกในแก็งค์ก็ไม่ค่อยมีใครสมัคร  ก็ได้แต่คิดในใจว่า เอาวะ ไหน ๆ ก็สมัครแล้ว ยังไงซะ ก็ไปวิ่ง ไม่มีใครวิ่งด้วยก็วิ่งไปกับคนอื่น ๆ ในรายการนั้นแหละเนาะ กลัวอะไร คนวิ่งเยอะแยะ...  แต่ก่อนจะไปก็แอบหวั่นใจอยู่บ้าง เพราะเป็นเทรลแรกในชีวิต ยิ่งมีนิสัยไม่ดีเรื่องการไม่ค่อยหาข้อมูลเพื่อเตรียมตัว ไม่เคยรีวิวว่าถ้าจะไปวิ่งเทรลต้องเตรียมตัวอย่างไร อะไรบ้าง แต่โชคดีที่พอจะมีคนรู้และแนะนำอยู่บ้าง พี่เชนผู้คร่ำหวอดในวงการเทรล ก็แนะนำเรื่องไปดูข้อมูลจุดให้น้ำและข้อควรทราบจากเพจของผู้จัด  เบนซ์ ปนน. ก็เป็นธุระจัดหาจัดซื้อพร้อมส่งรองเท้า เป้น้ำ และหมวกจากกรุงเทพมาให้ถึงที่ จึงได้มีโอกาสสวมรองเท้าเทรลไปวิ่งซ้อมอยู่สามหน

การวิ่งขึ้น ลง ที่สูงชันไม่ใช่เรื่องง่าย หัวใจเต้นแรง หอบง่าย เหงื่อไหลมาก กำลังขาต้องดีและพร้อม ต้องพักผ่อนให้พอ ต้องมีสมาธิ ไม่งั้นอาจก้าวพลาดลื่นล้มลงได้ เพราะไม่ใช่การวิ่งบนพื้นราบทั่วไป การต้องมีสติกำกับใจอยู่เสมอ เพื่อให้รู้ตัวรู้ตน รวมทั้งลดความเร็วลงเมื่อวิ่งบนทางราบ ออมแรงไว้ผลักตัวขึ้นที่สูง และเก็บแรงขาไว้ยั้งเวลาลงเนินเขา ซึ่งเป็นข้อคิดที่ได้จากการฝึกซ้อมที่มอดินแดง (สระพลาสติก มข.)

ก่อนเดินทางก็แอบหวั่นใจอยู่นั่นแหละ เพราไม่มีเวลาหาข้อมูลมากนักว่าเส้นทางวิ่งจะเป็นอย่างไร สูงชันมากน้อยเพียงไหน วิ่งไปทางใด แม้แต่เป้น้ำที่น้องส่งมาให้ ก็เพิ่งจะแกะป้ายสินค้าในคืนก่อนวันเดินทาง

เทรลแรกจะเป็นอย่างไร ติดตามได้ในตอนที่ 2 ครับ

เช้า 21 ตุลาคม 2562