บ้านที่แท้ [28] เพียงกางกั้นและเข้าไม่ถึงกัน

เพียงกางกั้น

และการเข้าไม่ถึงกัน

—- ช่วงนี้ชีวิตการเดินทางเป็นดั่งสามเหลี่ยม ออกจากบ้าน(แม่) ไปวัดหลวงปู่ และเลยไปบ้านหนังสือพร้อมดูแลแมว จบกลับที่บ้าน ลักษณะการเดินทางเป็นสามเหลี่ยมพอดีเลย

การเดินทางนี้ดำเนินมาหลายเดือน

จากเดิมเพียงแค่จากบ้านไปวัด จากวัดกลับมาบ้าน เพิ่มการไปบ้านหนังสือก็ทำให้ชีวิตในวันเสาร์อาทิตย์เต็มเปี่ยมเลย ดูแลแมว อ่านหนังสือ ปลูกต้นไม้ ในความรู้สึกทำให้บ้านมีชีวิต และหนังสือดูมีพลัง ทำให้ตัวเองมีพลังตามไปด้วย

กิจกรรมช่วงวันนี้มีสิ่งที่เพิ่มขึ้น คือ การดูแลแมวป่วย มีแมวเหลืองที่ป่วยเป็นมะเร็ง ลายขาวตั้งครรภ์ ลายเสือทำหมัน มาพร้อมกันเลย แต่ก็วุ่นเพราะต้องใช้พลังการจัดการ ทำให้เพลิดเพลินเวลาแต่ละวันหมดไปอย่างรวดเร็ว

พาเหลืองเข้าบ้านตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็น อาจเป็นช่วงที่ต้องปรับตัวเพราะต้องมาอยู่กับตาต้า หมาพันธุ์พุดเดิ้นที่ดูเหมือนจะตื่นเต้นกว่าใครที่มีสมาชิกใหม่มาอยู่ด้วย

คุณยายเข็ม ให้เหลืองเข้ามาอยู่ในบ้าน ต้าอยู่ข้างนอก สบตากันเพียงแค่มีมุ้งลวดกางกั้น จ้องตา ส่งเสียงแสดงอำนาจที่อยู่เหนือกัน ตอนเย็นเลยลองปล่อยต้าเข้าบ้าน ปรากฏว่าวิ่งไล่กวดเหลือง ซึ่งหนีขึ้นบนบ้าน ไปมุดอยู่ใต้ตู้ ต้องปลอบโยนกันจนยอมลงมาโดยดี

แม่(หมายถึงคุณยายเข็ม) บอกว่า “เดี๋ยวก็คุ้นชินกันไปเอง ให้ต้าเข้ามาบ้านนี่แหละ” ระหว่างที่เขียนนี่เสียงคำรามแสดงอำนาจก็เบาลงและเงียบเสียง

สงสารทั้งเหลืองและพี่ตาต้า

เอ็นดูก็เอ็นดู ขำก็ขำ...

แต่ก็นะวันนี้เป็นวันแรกที่อยู่ด้วยกัน ขอให้คุ้นชินกัน

ขอให้เข้าถึงเข้าใจกันและอยู่ด้วยกันอย่างศานติ

21-09-62