ร้อยคำกลอนสอนลูกรัก(เรื่อง ทำไมถึงต้องปล่อยวาง)

หากจมจ่อมคิดเครียดเบียดเบียนบิด

ยิ่งทุกข์ยิ่งวนคิดจิตฟุ้งซ่าน

การปล่อยวางคือไม่คิดจิตเบิกบาน

ดูอารมณ์พ้นผ่านกาลเวลา

อนิจจังทุกข์สุขล้วนปรวนแปรเปลี่ยน

เลอะนั้นเลี่ยนเอียนกว่าเยอะเปรอะคอห่าน

ราดน้ำทั่วให้สะอาดปราศจากมาร

อย่าจมนานทุกข์ได้กลายสุขจริง

ค่อยลดละเยอะให้น้อยค่อยไม่ขุ่น

เลอะคือวุ่นฟุ้งเท็จเหตุไม่นิ่ง

ลดเลอะเยอะทำได้ใครติติง

อย่าประวิงฝึกไปได้ตามนึก

นี่คือการปล่อยวางทางของแม่

เครียดทุกข์แพ้หากหมั่นขยันฝึก

สงบเย็นร่มในใจตรองตรึก

ธรรมะนั้นล้ำลึกฝึกปัญญา

๑๓ ธันวาคม ๒๕๖๑