ศิลปะในหัวใจ

เมื่อเด็กๆชอบวาดรูป ครูสอนวาดเขียนสมัยเรียนชั้นประถมเก่งมาก ความสามารถของท่านจึงเป็นแรงบันดาลใจให้เรา พอมาเรียนชั้นมัธยมต้นศิลปะจึงเป็นวิชาที่โปรดปราน ภาพวาดระบายสีต่างๆที่ทำส่งมักได้คะแนนดีเสมอ ขึ้นชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 สมัยก่อนเรียกม.ศ.3 มีงานใหญ่สำหรับเด็กๆสมัยนั้นชิ้นหนึ่ง ทุกคนต้องคัดลอกโปสเตอร์หนังส่ง 1 เรื่อง

เมื่อก่อนการสร้างภาพยนตร์ เจ้าของหรือผู้สร้างจะทำโปสเตอร์โฆษณาประชาสัมพันธ์ออกมาด้วยซึ่งเป็นภาพวาด ไม่รู้ว่าจำได้อย่างไรเหมือนกัน ตอนนั้นตัวเองเลือกเขียนโปสเตอร์หนังเรื่องลูกทาส ช่วงจบมัธยมต้นคาบเกี่ยวมาจนเข้าเรียนมัธยมปลายในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 แล้ว ที่ยังคิดอยากไปเรียนต่อทางด้านศิลปะ แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้ไป

ตั้งแต่ชั้นมัธยมปลายนั่นเองที่การวาดภาพของตัวเองแทบไม่ได้ทำ ความคิดเรื่องนี้จึงค่อยจางลง แต่ไม่ได้หายไปไหนอยู่ในใจมาตลอด นอกจากนั้นพอโตขึ้นยังขยายความชื่นชอบไปยังงานศิลปะแขนงอื่นๆอีกด้วย ไม่ว่าจะเป็นวรรณกรรม ดนตรี หรือภาพถ่าย

ศิลปะทำให้จิตใจเราอ่อนโยนหรือละเมียดละไมต่อเรื่องราวต่างๆมากขึ้น นอกจากธรรมะหรือวิทยาศาสตร์เป็นศาสตร์ที่ได้มาจากธรรมชาติแล้ว ที่มาที่ไปของศิลปะก็น่าจะมาจากธรรมชาติด้วยเช่นเดียวกัน 

เคยนึกเมื่อเห็นแจกันดอกไม้ซึ่งถูกตกแต่งประดิดประดอยไว้อย่างสวยงาม มนุษย์เราคงนำความรู้จากการเห็นดอกไม้นานาพรรณในป่าเขาหรือธรรมชาติในที่ต่างๆ ซึ่งวางเสียบแซมซ้อนหน้าหลังเรียงรายสูงบ้างต่ำบ้างอย่างลงตัวเหล่านั้นมาใช้เป็นตัวอย่าง

ความคิดเห็นตัวเองแล้ว ศิลปะจึงมีอยู่รายรอบ ไม่ว่าจะจากสิ่งมีชีวิตหรือไม่มีชีวิต จากธรรมชาติหรือเสกสรรปั้นแต่งด้วยฝีมือมนุษย์

ถ้าพบเห็นแล้วรู้สึกงดงาม ชื่นชม เกิดสุนทรียภาพ เหล่านั้นล้วนเป็นศิลปะ..

[ธิ]

รองเท้าแตะยังไม่ธรรมดาเลยค่ะ เมื่อผ่านสายตาอาจารย์ธนิตย์ … มุมมองศิลปะล้วน ๆ หน้า - หลัง / แสง - เงา / ฉาก - วัตถุ …. สุนทรีย์ สวยงาม ชอบ ๆ ค่ะ อยากวาดภาพได้แบบนี้บ้างค่ะ ^_,^

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

เดี๋ยวนี้แทบทำไม่เป็นครับ(ฮา)

ขอบคุณหมอธิมากครับ..