ชุมชนที่เรารัก Reflection

Home visit คลองมหาสวัสดิ์ ครั้งที่ 1 : 5 กันยายน 2561

รู้สึกอย่างไร ครั้งแรกกับการลงชุมชนในฐานะนักศึกษากิจกรรมบำบัดชั้นปีที่ 4 เป็นความรู้สึกที่ทั้งง่วงนอน และตื่นเต้นไปพร้อมๆกัน (ตื่นเช้ากว่าวันไหนๆ) เมื่อรถไปจอดยังหน้าบ้านความรู้สึกตื่นเต้นก็ยิ่งมีมากขึ้น เมื่อเดินเข้าไปในบ้านก็พบกับคุณยายท่านหนึ่ง นั่งอยู่บนชานบ้าน พวกเราเข้าไปนั่งพูดคุยกับคุณยายอยู่สักพักจึงได้ทราบว่าคุณยายเป็นผู้ดูแล ไม่ใช่คุณยายที่พวกเราได้รับข้อมูลมา ในตอนนั้นก็ได้แต่คิดในใจว่านี่ไง ผลของการไม่รู้จักสังเกตของตัวเองแท้ๆ แต่การได้พูดคุยกับคุณยายผู้ดูแล ก็ทำให้ทราบว่าตัวของคุณยายเองนั้นก็มีความยากลำบากในการประกอบกิจกรรมการดำเนินชีวิตหลายอย่างเหมือนกัน คุยกับคุณยายได้สักพัก จึงขอตัวเพื่อเข้าไปดูคุณยายอีกท่านหนึ่ง ซึ่งเป็นเป้าหมายของพวกเราในวันนี้ การสนทนาดูเหมือนจะเป็นไปได้ด้วยดี จนกระทั่งพวกเราคงจะถามเยอะไป จนทำให้คุณยายรู้สึกหงุดหงิดใจ และพูดกับพวกเราว่า “จะถามอะไรเยอะแยะ เป็นแค่เด็ก” หลังประโยคนั้นจบลง บรรยากาศก็เงียบกริบ และตัวฉันเองก็รู้สึกตกใจจนพูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว โชคดีที่เพื่อนอีกคนแก้ไขสถานการณ์ได้อย่างทันท่วงที เหตุการณ์จึงกลับสู่ภาวะปกติได้ จนถึงตอนนี้ก็ค่อยรู้สึกโล่งใจ และกลับมาชวนคุณยายพูดคุยอีกครั้ง ฉันรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่ดี ที่เรามีโอกาสได้เรียนรู้ และเข้าถึงความเป็นชุมชน ได้เห็นสภาพความเป็นอยู่ ความรู้สึกของคนดูแล รวมถึงความรู้สึกของตัวผู้รับบริการเองในที่ที่เป็นของพวกเขาจริงๆ ซึ่งคงเป็นประสบการณ์ที่หาไม่ได้ง่ายๆ และคงไม่พบจากการฝึกงานในบริบทของโรงพยาบาล

สิ่งที่ได้เรียนรู้- เรียนรู้วิถีชีวิตของคนในชุมชนนั้นๆ แนวคิด ความเชื่อที่มีอิทธิพลต่อการดำเนินชีวิต- การปรับตัว รับฟังคำบอกเล่าของญาติ และผู้รับบริการอย่างตั้งใจ ไม่ตัดสิน- สิ่งที่ไม่ควรมองข้าม คือความรู้สึกของผู้ดูแล

สิ่งที่อยากพัฒนา- พัฒนาบุคลิกภาพให้มีความหน้าเชื่อถือ ควบคุมท่าทางการแสดงออก และการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า- พัฒนาเรื่องการมองผู้รับบริการอย่างเป็นองค์รวม ครอบคลุมในทุกๆปัญหาของผู้รับบริการ

ครั้งที่ 2 : 12 กันยายน 2561รู้สึกอย่างไร รู้สึกตื่นเต้นที่ได้ลองปรับเปลี่ยน commode chair ซึ่งที่ผ่านมาเคยแต่ทำอุปกรณ์ช่วย ซึ่งแตกต่างจากครั้งนี้ ที่เป็นการนำของของผู้รับบริการมาปรับเปลี่ยนให้ดียิ่งขึ้น (ตัวฉันคาดหวังให้เป็นอย่างนั้น) และรู้สึกดีใจที่การปรับเปลี่ยน commode chair ทำได้สำเร็จ ถึงแม้จะยังไม่ได้ทดลองใช้กับผู้รับบริการ (นอนหลับ) แต่ผู้ดูแลมีความพึงพอใจก็ถือเป็นเรื่องที่ดีแล้ว

สิ่งที่ได้เรียนรู้- การสร้างปฏิสัมพันธ์เป็นสิ่งที่มีความสำคัญ และจำเป็นอย่างมาก- นอกจากตัวผู้รับบริการเองแล้ว สิ่งที่ละเลยไม่ได้คือผู้ดูแล ซึ่งก็มีความเจ็บป่วย หรือมีความเครียดจากการดูแลเช่นกัน- ความกล้าที่จะลองทำ ลองผิดลองถูกเพื่อให้เกิดการเรียนรู้ (การปรับเปลี่ยน commode chair)

สิ่งที่อยากพัฒนา- การพูดโน้มน้าวใจให้ผู้รับบริการอยากปรับเปลี่ยนการดำเนินชีวิต (ใช้ไม้เท้าในการเดิน)

School visitรู้สึกอย่างไร เมื่อไปถึง ได้ไปเจอเด็กฝาแฝดคู่หนึ่ง ร้องไห้ไม่หยุด จึงได้ลองเข้าไปคุยด้วย (พบว่าเด็กยังคงร้องไห้ต่อไป) แต่อาจารย์ปอปก็ได้ให้โอกาสฉันลองประเมินเด็กคนนี้ ในตอนนั้นรู้สึกเป็นกังวลเนื่องจากพยายามชวนพูดคุย แต่เด็กยังคงร้องไห้ อาจารย์ปอปคอยเข้ามาแนะนำเป็นระยะ และทำให้ฉันมีความมั่นใจมากขึ้น แต่จนแล้วจนรอด เด็กยังคงร้องไห้ แต่อยากหนึ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกดีใจคือ อย่างน้อยฉันก็ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้นของเด็กแม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม (ร้องน้อยลง มองสบตามากขึ้น และเอามือออกจากปาก)

สิ่งที่ได้เรียนรู้- การเคาะอารมณ์ในเด็ก ซึ่งไม่เคยทำมาก่อน- การ approach ด้วยวิธีต่างๆ- ได้สังเกตการ approach ของเพื่อนซึ่งทำให้เด็กหยุดร้องได้ หลังจากมีการสลับคนเข้าไปสิ่งที่อยากพัฒนา- การเข้าหาเด็ก- การคิดกิจกรรมให้ไว เมื่อวิธีการที่ทำอยู่ไม่ได้ผล สามารถปรับเปลี่ยนได้ทันที

มหกรรมสุขภาพรู้สึกอย่างไร รู้สึกมีความสุขที่ได้พูดคุยกับผู้สูงอายุในงาน ซึ่งหลายๆคนเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส อารมณ์ดี มีแอบรู้สึกเป็นกังวลในช่วงแรกของกิจกรรม ที่มีคนสนใจเข้าร่วมกิจกรรมเป็นจำนวนมาก ทำให้ไม่สามารถประเมินได้ทัน มีผู้สูงอายุที่ต้องรอนาน และเกิดความวุ่นวาย

สิ่งที่ได้เรียนรู้- วิธีการพูดคุยให้ผู้สูงอายุใจเย็นลงจากความหงุดหงิดที่ต้องรอนาน หรือโดนแซงคิว- ใจเย็น ค่อยๆอธิบายวิธีการประเมินให้ผู้เข้าร่วมกิจกรรมเข้าใจ

สิ่งที่อยากพัฒนา- การแก้ปัญหาเฉพาะหน้าให้ทันท่วงที - ความกล้าในการตัดสินใจ