๙๕๐. เก็บไว้ดู...ว่าครั้งหนึ่ง คือ บ้านหลังที่ ๓
เช้านี้ ๑๘ กันยายน ๒๕๖๑...เก็บสิ่งของต่าง ๆ เข้าตู้...เพราะได้ข่าวว่า ช่างแอร์จะมาเปลี่ยนแอร์ให้ใหม่...กลัวฝุ่นปูนจากผนังห้องจะฟุ้งเต็มเอกสาร เลยจัดการเก็บใส่ตู้...มองอีกที ก็รู้สึกโล่ง โปร่งตาดีมาก ๆ ...ต่อไปอะไรที่ไม่ใช้ จะไม่เสียดาย เก็บขายให้หมด...ควรเก็บไว้ใน Floder ทำให้ประหยัดกระดาษ ดูเอี่ยมตามาก...ขอเก็บเอาไว้ดูเป็นที่ระลึกค่ะ...ห้องผู้อำนวยการกองบริหารงานบุคคล มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม...ปกติ ห้องบุคคลจะดูรกตามากกกกกก...เพราะจะเต็มไปด้วยหนังสือ เอกสารต่าง ๆ คริ ๆ ๆ...
ตำแหน่งผู้อำนวยการบริหารงานบุคคล ไม่ใช่ได้มาง่าย ๆ มันแลกมาด้วยความรู้...ความสามารถของคน ๆ นั้น ที่จะก้าวขึ้นมานั่งที่เก้าอี้ตัวนี้...เพราะต้องเป็นคนที่มีคุณธรรมมากพอที่จะนั่งเก้าอี้ "บริหารงานบุคคล" ตัวนี้ได้...นี่คือ ห้องทำงาน นับได้ว่า เป็นบ้านหลังที่ ๓ ของผู้เขียน นับจากที่มีบ้านตัวเองแล้ว ๒ หลัง...ขอเก็บภาพไว้ในยามที่เมื่อพ้นจากตำแหน่งนี้ไปแล้ว ให้นึกถึง เพราะนี่คือ "หัวโขน" ที่ได้สวมใส่ยามทำงาน...ขึ้นอยู่ที่ว่า เมื่อใครได้สวมใส่แล้ว จะประพฤติ ปฏิบัติตนเองเป็นแบบใด...มีคุณธรรมมากพอหรือไม่ในการบริหารคน...ฝากข้อคิดให้กับคนรุ่นใหม่ที่จะได้ขึ้นมาเป็น "ผู้บริหาร" ได้คิดกันค่ะ
ห้องนี้มีความศักดิ์สิทธิ์...หากไม่มีบารมีมากพอ คงขึ้นมาไม่ได้ คริ ๆ ๆ...
******************************************************
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาในบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๘ กันยายน ๒๕๖๑
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น