AFS Chaperone Field Trip Survival 2018: ต่างความคิด - ต่างวัฒนธรรม

วันแม่ 12 สิงหาคม  2561          
กำหนดวันเดินทางออกจากพื้นที่ Dallas ในวันที่  12 สิงหาคม  2561  คุณเพื่อนถามว่า ไม่มีกิจกรรมใดๆ เกี่ยวกับวันแม่เหรอ  
อยู่ห่างไกลญาติสนิท-มิตรสหาย  สักขนาดนี้จะไปทำไรได้  นอกจากส่งจิตระลึกถึงด้วยความรักและผูกพัน  ที่แน่ๆจงใจที่จะนำเสื้อตัวนี้มาใส่ในวันที่ 12 สิงหาคม  2561        

สภาพอากาศยามนี้ มืดครื้มจนถอดใจที่จะไปเดินเล่น   ตามแผนที่วางไว้  จึงนั่ง-นอนเล่นพักผ่อนอยู่ในห้องจนถึงเวลาเช็คเอ้าท์  *** การออกไป ทำกิจกรรมข้างนอก ทุกวันนี่เหนื่อยไม่ใช่เล่น  ตาแดงเชียว   สังขารย่อมร่วงโรยไปตามวัย ***

ความต่างของพนักงานสาว United Airline       
ฝนฟ้าไม่เป็นใจให้ไปตะลอนๆ ข้างนอก จึงตัดสินใจเดินทางมาสนามบินก่อนเวลาหลายชั่วโมงเลยเชียว มองเห็นม้านั่ง ด้านหน้าว่างอยู่ พร้อมเครื่องหมายสัญลักษณ์ของคนพิการ  เหลือบมองตนเอง....ฉันนี่แหละพิการ มีไม้เท้าค้ำยันอยู่นี่ไง  จึงวางสัมภาระและนั่งเล่นคอยเวลาเช็คอิน             
กำลังเล่นโทรศัพท์เพลินๆ  สาวนางหนึ่งก็เดินเข้ามาหา ถามว่า คุณต้องการ วีลแชร์ไหม  ตอบไปว่า คงไม่ต้องใช้หรอก 
หล่อนก็บอกว่า ในเมื่อไม่ได้ใช้ วีลแชร์  คุณก็ต้องไปนั่งที่อื่น ที่นี่สำรองไว้สำหรับคนที่จะใช้ วีลแชร์ เท่านั้น     
หันไปมองด้านข้าง เห็นผู้โดยสาร หลายคนยืนอยู่  คงจะรอวีลแชร์ที่สายการบินจะนำมาให้บริการ
 ***   นี่นางจะพูดบอกฉันให้มันนุ่มนวลกว่านี้ไม่เป็นเลยหนอ  จะรู้ได้ไงว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้  เพราะเมื่อสักครู่ไม่เห็นมีใครสักคน  มีแต่ม้านั่งว่างปล่าว จึงคิดว่าถ้าฉันจะนั่งคอยตรงนี้ก็น่าจะได้ เพราะอยู่ในสภาพกึ่งพิการ เพียงแค่ไม่ได้สังเกต  คำที่เขียนบอกให้ชัดเจน  ***        
ลุกขึ้นยืนลากกระเป๋าด้วยใจขุ่นมัว   ใช้ไม้ค้ำยันเดินไปนั่งที่แถวถัดไปอย่างเวทนาตนเอง  ที่ไม่ได้สังเกตให้ดีและไม่ได้คิดไรมากถึงความต่างของวัฒนธรรม     เกิดการสมเพชนางคนนั้น ที่ทำงานฝ่ายบริการแท้ๆ ยังไม่มีจิตบริการ ไม่มีน้ำใจจริงๆ
*** การใช้คำพูดนั้น  แม้จะมีความหมายเดียวกันก็จริง  แต่หากเลือกใช้คำพูดสื่อสารแบบสุภาพก็น่าจะได้ใจมากกว่า ***       

นั่งรออีกพักหนึ่ง  จึงตัดสินใจเดินไปถามพนักงานคนหนึ่งที่ยืนอยู่บริเวณใกล้เคาน์เตอร์เพื่อสอบถามว่าถึงเวลาเช็คอินได้หรือยัง *** ฉันรู้ว่าฉันมาไวไปหน่อย แต่ถ้าเช็คอินได้ก็จะได้ทำเลย ***       
สาวคนนั้นหันมามองผู้เขียนอย่างเต็มตาแว่บหนึ่ง   แล้วรีบบอกว่า คุณควรเปลี่ยนไฟล์ทไปเลยดีกว่า  ไม่น่าต้องคอยนาน เดี๋ยวจะตรวจสอบดูที่นั่งว่างให้ ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆเพิ่มหรอก   เธอเสนอแนะว่าผู้เขียนควรใช้วีลแชร์นะ เพราะการต่อเครื่องที่สนามบิน George Bush Intercontinental Airport (IAH)  อาจต้องเดินเยอะ  แม้ผู้เขียนจะปฏิเสธิ์  แต่เธอก็แสดงความหวังดี เรียกรถวีลแชร์มาบริการให้อย่างใส่ใจ          

ที่น่าขำกว่านั้นคือ พอนั่งวีลแชร์ปุ๊บ พนักงานก็เข็นไปโลดเลย  ได้ยินเสียงเรียกตามหลังมาแต่ไกล สาวคนนั้นนั่นเองวิ่งถือไม้เท้าค้ำยันตามมา เพราะผู้เขียนลืมวางไว้ที่เคาน์เตอร์         ***  นางฟ้าชัดๆ   ***              

Gate เคลื่อนที่                

เมื่อเดินทางมาถึงสนามบินนานาชาติ George Bush Intercontinental Airport (IAH) เพื่อเปลี่ยนเครื่อง ฯ มีพนักงานขับรถคอยมาบริการอย่างดีเยี่ยม สมควรที่ต้องขอบคุณนางฟ้าคนนั้น เพราะระยะทางเดินไกลมาก  

นั่งรออยู่ Gate 15 ตามที่แจ้ง  แต่เมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน ก็เปลี่ยนเป็น  Gate 3  จึงใช้บริการรถที่จัดให้คนพิการ คนเจ็บ และคนสูงวัย รอบ 2  
    เจ้าหน้าที่ของสายการบินฯ ประกาศเตือน  ให้รอฟังการประกาศเปลี่ยนแปลงเป็นระยะๆ  หลังจากนั้นไม่นาน จึงประกาศว่า เครื่องบินดีเลย์รอบที่ 1 ประมาณ 15 นาที  นั่งคอยจนครบ 15 นาทีก็ประกาศดีเลย์รอบ 2 ไปอีก 30 นาที   จากนั้นประกาศแจ้งผู้โดยสารที่จะขึ้นเครื่องลำนี้เพื่อไป Transit ที่อื่นต่อ...รีบไปติดต่อเจ้าหน้าที่ของสายการบินโดยเร็ว เพราะมีการยกเลิกไฟล์ทที่จะบินต่อฯ ดังนั้นผู้โดยสารท่านนี้ก็ไม่ต้องบินไปลำนี้แล้ว ให้พักค้างคืนที่นี่พรุ่งนี้เช้าค่อยบิน ....
เรียกได้ว่า ผู้โดยสารทุกคนต้องคอยเงี่ยหูฟังการเปลี่ยนแปลงที่อาจเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา  หุหุหุ  
นั่งรอจนใกล้เวลาจะขึ้นเครื่อง ปรากฏว่า เปลี่ยน Gate ใหม่เป็น Gate 20   ทั้งแอร์โฮสเตส และผู้โดยสารต่างจ้ำอ้าว ราวกับพวกอพยพ เป็นภาพที่ดูแล้วน่าขบขันจริงๆ รอบนี้ผู้เขียนไม่รอรถบริการแล้ว รีบเขย่ง 3 ขาไปโลด    

*** การเปลี่ยน Gate ไปๆมาๆ หลายรอบนี่เป็นเรื่องปกติของสายการบินอเมริกา เลยนะเนี่ย !!! ***  

***... ขอขอบคุณผู้เข้ามาเยี่ยมชมทุกท่านนะคะ ...***