“การทำงานคือการปฏิบัติธรรม”
ประโยคนี้ใช้หล่อเลี้ยงชีวิตการทำงานของตนเองมาตั้งแต่ปี 2548 เพราะอุปนิสัยเป็นคนขี้เกียจและเบื่อการทำงาน
เวลาผ่านมา 13 ปีย้อนหลังแลมองก็มี Inspiration & Passion เพราะเป็นคนที่เจอปัญหาอุปสรรคที่มาจากการกระทบของคนนั้นเยอะมาก ก็ได้อาศัยคนต่างๆ รอบตัวนี้เป็นเครื่องมือและกลไกในการฝึกปฏิบัติธรรมของตัวเอง
“เข้าใจตนเข้าใจผู้อื่น”
“เรียนรู้กิเลสตนทำให้เข้าใจกิเลสคนอื่น”
ปัญหาอุปสรรคที่เกิด คือ สถานการณ์การเรียนรู้จริง (Authentic Learning) ที่ทำให้ได้ฝึกฝนทุกเรื่องเลยนับไปตั้งแต่ “สัมมาทิฐิ” ...เรื่อยไปจนครบมรรค8 จากการเรียนรู้แบบหยาบก็ลึกซึ้งไปจนละเอียด
ได้ฝึกการคิดพิจารณากลับไปกลับมา ใคร่ครวญวิมังสาในตนเอง ทักษะแบบโยนิโสมนสิการก็เกิดขึ้น จินตนาการเพื่อหาทางการไขปัญหาอุปสรรค(ภายใต้กรอบที่ไม่ละเมิดศีล)ทำให้สนุกที่จะเรียนรู้
เกิดความมุ่งมั่นและขยันที่จะทำความเข้าใจโดยมีตัวชี้วัดคอยประเมินตนเอง คือ สภาวะใจเบาโล่งโปร่งสบาย ใจเบาเบา และเกิดปัญญา เกิดพลังบวกในชีวิต ควบคุมอารมณ์ความคิดด้านลบได้(กิเลส)
การถอดบทเรียนหรือทำ Self-Reflection ทำให้มองเห็นตนเองแจ่มชัด ใคร่ครวญไตร่ตรองสะท้อนคิดว่าตนเองได้เรียนรู้อะไรบ้าง
#SelfReflection
15-08-61
ไม่มีความเห็น