โจโฉเล่าปี่วิจารณ์วีรบุรุษ

A discussion of heroes in a Plum garden between Cao Cao and Liu Bei

As they drank, the weather gradually changed, clouds gathering and threatening rain. The servants pointed out a mass of cloud that looked like a dragon hung in the sky. Both host and guest leaned over the balcony looking at it.

 “Do you understand the evolution of dragons?” asked Cao Cao of the guest. 

 “Not in detail.”

 

“A dragon can assume any size, can rise in glory or hide from sight. Bulky, it generates clouds and evolves mist; attenuated, it can scarcely hide a mustard stalk or conceal a shadow. Mounting, it can soar to the empyrean; subsiding, it lurks in the uttermost depths of the ocean. This is the midspring season, and the dragon chooses this moment for its transformations like a person realizing his own desires and overrunning the world. The dragon among animals compares with the hero among people. You, General, have traveled all lakes and rivers. You must know who are the heroes of the present day, and I wish you would say who they are.”

 

 

ขณะสังสรรค์กัน ท้องฟ้ามีเมฆปรากฏเป็นร่างมังกร 

 โจโฉ : ท่านทราบฤทธิ์เดชของมังกรบ้างหรือไม่

 เล่าปี่ : ข้าปัญญาน้อย ท่านเป็นผู้เล่าจะดีกว่า 

 โจโฉ : มังกรย่อมเปลี่ยนแปรตามสถานการณ์ ยามใหญ่ก็ฟ้อนเมฆเหินหาว  ยามเล็กก็ซ่อนตัวตน ยามปรากฏจะผงาดกลางฟ้า ยามเร้นกายก็แทรกบังอยู่ในคลื่น มังกรเปลี่ยนแปลงไปตามโอกาส เช่นเดียวกับผู้ยิ่งใหญ่เกรียงไกร  

 พญามังกรก็เหมือนวีรบุรุษ ตัวท่านท่องเที่ยวไปทั่ว ย่อมรู้จักวีรบุรุษ แล้วใคร? เหมาะกับฉายานี้เล่า