บันทึกสนทนาเจตนาเพิ่มวุฒิภาวะให้เด็ก ๆ

บันทึกตั้งใจหมายเพิ่มวุฒิภาวะให้เด็ก ๆ เพื่อจะได้เป็นผู้ใหญ่ที่ดี จิตใจมีธรรมฤทธิ์เหนืออารมณ์แปรปรวนเมื่อกระทบผัสสะ สามารถข่มใจเอาชนะได้... เมื่อเด็ก ๆ มาขอสนทนาด้วย จึงเปิดประเด็นซักถาม โดย ชักชวนสนทนาเรื่อง การอาบน้ำ... 

ถาม : พวกเรามีปกติอาบน้ำทุกวัน มั๊ยตอบ : ใช่ครับ ใช่ค่ะมีใครแอบซักแห้งบ้างมั๊ย...

เด็กมองหน้ากันแล้วแอบยิ้ม ๆ 

จึงกล่าวว่า... ก่อนที่เธอจะมาวันนี้ อาตมา ก็ไม่ได้สรงน้ำมาสามสี่วันแล้ว ด้วยพอดีมีอาการเจ็บที่ซี่โครงข้างซ้าย...จะใช้ผ้า ขยับ ก้ม หรือ หยิบใช้อะไร มันจะเจ็บอาการเพิ่งจะทุเลาวันนี้ นี่เอง และ ก็เพิ่งอาบเสร็จ ก่อนพวกเจ้าจะมา นี่แหละ...

เด็ก ๆ ทำหน้าทะเล้น พากันทำท่าหายใจแบบทั่วท้อง คล่องจมูกทันที...

จึงเอ่ยต่อไปว่า และ ก็นั่นแหละ อาตมา จะขอฝากแนวคิดต่อพวกเราสักเรื่องนะว่า... ในการดำเนินชีวิตของคนเราก็เหมือนกับการมีปกติอาบน้ำ โดย ในทุกวัยของคนเรา และพวกเจ้าแต่ละครั้งที่ปิดเทอม หรือ มีโอกาสซน จนไปก่อความบกพร่องแบบมีคนร่วมรับรู้ หรือ ไม่รู้ ก็ตาม !!!

การที่ไปก่อความสกปรกจากความดื้อ ความซุกซนเข้าแล้วนั้น...เมื่อเจ้าระลึกตั้งหลักได้ ก็ขอให้หมั่นอาบน้ำทำความสะอาด เหมือนกับการที่เราต้องอาบน้ำทุกวัน ๆ ซะนะ และ ตั้งใจที่จะไม่ไปทำอะไรที่บกพร่องผิดอีก... 

เพราะบางเรื่องหากไม่รีบแก้ไข มันจะคากาย คาใจ ด้วยความสกปรกนั้นมันติดแน่น ติดนาน จนยากจะมองหน้าใครได้เต็มตา... ก้อ ขอให้พวกเจ้านำไปคิด และ ปรับปรุงตนเองกันให้ดี ๆ นะ....

เด็ก ๆ ต่างสาธุลั่นห้อง กราบลา แล้วก็ลุกจากไป... โดย มีบางคนที่ลงไปหลังสุด แอบแนบกระดาษที่เขียนคำสารภาพมายื่นให้ลับหลังเพื่อน ๆ จาก ที่ไปก่อความบกพร่อง และ รับปากจะตั้งใจปรับปรุงตนเองใหม่ !!!

สาธุ สาธุ สาธุ... เจ้าหนู...

บันทึก ณ วันที่ ๒๘ พฤศจิกายน ๒๕๖๐