แรงบันดาลใจ จากพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๙

แรงบันดาลใจ จากพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๙

                    หากย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 10  ปีที่ผ่านมา  ในบ้านเกิดของผม   เป็นพื้นที่ชนบท  เขตจังหวัดอุบลราชธานี   ผมได้มีโอกาสเรียนหนังสือกับครูท่านหนึ่ง     สิ่งที่น่าตกใจคือ  ผมไม่เคยเห็นตัวจริงท่าน  รู้เพียงเเต่ว่าท่านเป็นครู   ที่สอนดีมากๆ   การเรียนในครั้งนั้น   ทำให้ผมได้สัมผัสกับบรรยากาศในห้องเรียนอีกรูปแบบหนึ่ง   ที่มีครูและนักเรียนพร้อมหน้ากัน  ซึ่งบรรยากาศเหล่านี้โรงเรียนผมไม่มี   เพราะโรงเรียยนของเราครูไม่พอต่อจำนวนนักเรียน

                       ทุกๆ วัน  หลังจากพวกเราเข้าห้องเรียน  คุณครูประจำชั้นประถมศึกษาตอนปลายของโรงเรียนเรา  ท่านจะเดินกดปุ่มเปิดโทรทัศน์ ตั้งเเต่ ป.4 - ป.6    คุณครูจะให้พวกเราร้องเพลงสรรเสริญพระบารมี  ก่อนที่จะเริ่มเรียนตามโทรทัศน์    ในตอนนั้นผมก็ไม่เข้าใจว่าเราจะต้องร้องทำไม    รู้สึกเสียเวลา   ผมอยากรีบเรียนในโทรทัศน์มาก    เพราะมันสนุกและคุณครูท่านสอนเข้าใจเป็นอย่างยิ่ง

                      หลังจากผมจบชั้นประถามศึกษาปีที่ ๖  ผมมีโอกาสได้มาต่อชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น  ในโรงเรียนประจำอำเภอ   จุดนี้เองทำให้ผมได้มีโอกาสไปทัศนศึกษาเกี่ยวกับโครงการในพระราชดำริ   การเดินทางครั้งนั้น    ทำให้ผมทราบว่าการเรียนการสอนในโทรทัศน์ที่ผมเห็น  เป็นหนึ่งในรายการของมูลนิธิการศึกษาทางไกลผ่านดาวเทียม   ซึ่งเป็นแนวพระราชดำริของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช   มูลนิธิของพระองค์ทำให้ผมได้มีโอกาสเรียนรู้โลกภายนอก   ผ่านหน้าจอโทรทัศน์อย่างง่ายดาย   แม้โรงเรียนของเราจะเป็นโรงเรียนเล็ก   อยู่ในเขตชนบท   ทั้งยังขาดเเคลนครู  แต่ยังดีที่มีสัญญาณโทรทัศน์   ถ่ายทอดการเรียนการสอน  ทำให้เราได้มีโอกาสในการเรียนรู้เท่าเทียมกับผู้อื่น

                            แน่นอนครับ   ว่าทุกคนต้องมีช่วงตามหาฝันแห่งชีวิต   ของผมก็เช่นกัน   มันเริ่มต้นขึ้นเมื่อผมอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๕  เป็นช่วงชีวิตที่ค่อนข้างคิดหนัก   ต่องคอยถามตัวเองว่า “ผมจะเลือกเรียนอะไร”   เพื่อให้ตอบโจทย์ของชีวิตและเป็นประโยชน์กับผู้อื่น    แต่เเล้ววันหนึ่งก็เหมือนฟ้าบันดาล   หัวใจและความคิดของผม   ได้ระลึกถึงอดีตที่เคยดูการเรียนการสอนในโทรทัศน์  จากมูลนิธิการศึกษาทางไกลผ่านดาวเทียม  สิ่งนี้เองทำให้ผมตัดสินใจอยากเป็นครู  เพื่อออกไปพัฒนาประเทศ  เเละช่วยเหลือนักเรียนผู้ที่ต้องการการเรียนรู้ในถิ่นต่างๆ   

                           เป้าหมายที่ผมปักเอาไว้ในตอนนั้น   ส่งให้ผมมาเรียนในคณะศึกษาศาสตร์  มหาวิทยาลัยมหาสารคามในปัจจุบัน   แรงบันดาลใจที่สำคัญก็คือผมเห็นพระองค์   ผู้เป็นเป็น “พ่อหลวงของชาวไทย”   พระองค์ทรงทำงานหนักในการส่งเสริมและพัฒนาด้านการศึกษา    ช่วยเหลือเด็กในชนบทห่างไกล  ได้เรียนรู้และทำตามความฝันของตนเอง

                      อีกสิ่งที่ผลักให้ผมเลือกเส้นทางนี้ก็คือ  ผมอยากเป็นข้าราชการผู้รับใช้แผ่นดิน  อยากเป็นส่วนหนึ่งในการพัฒนาประเทศ  อยากเป็นผู้ร่วมพัฒนาส่งเสริมศักยภาพเด็กเยาวชนของชาติให้ถึงความฝัน  

                      ผมในฐานะประชาชนชาวไทยคนหนึ่ง   ผมขอสัญญาเอาไว้    ในเรียงความฉบับนี้ว่า  หากผมได้มีโอกาสเป็น “ข้าราชการรับใช้แผ่นดิน”   ผมจะทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด    เพื่อพัฒนาประเทศชาติตอบเเทนพระองค์ท่าน  ที่ได้พระราชทานสื่อการเรียนรู้และสถานีโทรทัศน์เพื่อการศึกษา    ทำให้ผมได้มีโอกาสเรียนรู้และเติบโต   จนมาเป็นนิสิตในปัจจุบัน