(173) แต่ละวันตั้งคำถามในตนเอง

(173)

วันพฤหัสบดีที่ 22 มิถุนายน

ภารกิจและกิจกรรมที่ทำในวันนี้;

เช้าวันนี้ตั้งข้อสังเกตกับตนเองว่า รอบนี้ไปทำงานหนักมากแต่กลับมาไม่รู้สึกเหนื่อยเพลียเลย แม้วันนี้จะไม่ได้ไปวัดได้ทานข้าวที่แม่เตรียมไว้ให้ ยิ่งทำให้ได้พักมากยิ่งขึ้น และนั่งทำงานในช่วงเช้าได้ด้วย

ภารกิจการทำงานวันนี้คือ ช่วงเช้าช่วยงานคลินิคจิตเวชและช่วงบ่ายนั่งปรับแก้บทคัดย่องานวิจัย

หลังจากกลับมาทานอาหารมื้อเดียวอย่างเคร่งครัด ทานน้อยลงด้วย แต่พลังเยอะมาก จิตใจนี้แน่วแน่มั่นคง

ข้อปฏิบัติในชีวิต;

- สวดมนต์ทำวัตรเช้า

- เตรียมอาหารถวายพระ

- นั่งสมาธิภาวนา /เดินจงกลม

- เขียนถอดบทเรียนใคร่ครวญในตนเอง

- ศึกษาธรรมะจากการฟังเทศน์

- สวดมนต์ทำวัตรเย็น

การนำอาหารถวายพระวันนี้ แม่ออกที่วัดช่วยเป็นธุระค้ำจุนให้

สิ่งที่ได้เรียนรู้และคุณค่าที่เกิดขึ้นในชีวิต;

หลังจากตั้งคำถามกับ อ. Suthee Rattanamongkolgul อาจารย์ส่งบทบันทึกนี้มาให้อ่าน...

ได้สะท้อนคิดกับตนเองว่า...

"ถึงแม้จะเห็นท่าทีการสะท้อนคิดเพียงจากนักวิชาการที่ต่างออกมาช่วยกันปกป้อง พรบ. ร่วมกับเครือข่ายต่างๆ และส่วนตัวพยายามทำความเข้าใจเรื่อง พรบ.หลักประกันสุขภาพนี้เมื่อได้อ่านข้อเขียนนี้ทำให้ฉุกคิดเรื่องการมาร่วมกันทำสังคายนา...เพื่อให้กระจ่างชัดและเป็นประโยชน์สูงสุด"

บทธรรมที่ได้ศึกษา;

   เรื่อง "กลายเป็นเปรตตั้งแต่ยังไม่ตาย เพราะขโมยของวัด"

(คติธรรม หลวงพ่ออินทร์ถวาย สันตุสสโก)

ของพระของสงฆ์ไม่ใช่ของเล็กน้อยนะ เป็นบาปเป็นกรรม สิ่งทั้งหลายทั้งปวงเป็นของกลาง เป็นสมบัติกลาง เราจะไปมอบให้ผู้หนึ่งผู้ใดไม่ได้เด็ดขาด ครุภัณฑ์เป็นของสงฆ์ ผิดวินัยแล้วยังเป็นบาปเพราะใช้ไปในทางที่ไม่ถูกต้อง ถ้าจะให้แก่ใครต้องประชุมสงฆ์ลงมติกันก่อน

สมัยหนึ่งหลวงปู่จามท่านไปอยู่ทางเชียงใหม่ ถ้วยชามมันหายาก เศรษฐีในเมืองก็ขนมาให้ โยมวัดก็เอาไปขาย คนนิสัยมันต่างกัน คนบางคนเห็นของคนอื่นดีไม่ได้ ขโมย ขโมยต่อหน้าไม่ได้ก็ขโมยกลางคืน ก็จับไม่ได้ หลวงปู่จามก็ว่าสงสัยว่าจะเป็น "เปรต" ตั้งแต่ยังไม่ตาย

สิ่งทั้งหลายทั้งปวง อย่าไปถือวิสาสะ ต้องให้ความเคารพ ให้ความเกรงใจ เป็นสมบัติกลาง สมบัติพระพุทธศาสนา เรื่องเหล่านี้ ถ้าเราไม่รักษาก็เป็นเครื่องปิดกั้นคุณธรรมในจิตใจ ผลที่สุดจะมืดบอดไปเรื่อย ๆ

#Noteเตือนตนเอง

22-06-2560