(170) อยากช่วยให้โลกร้อนหรือโลกร่มเย็น

(170)

วันจันทร์ที่ 19 มิถุนายน

ภารกิจและกิจกรรมที่ทำในวันนี้;

แม้ว่าวันนี้จะต้องเตรียมตัวออกเดินทางไปจังหวัดสระบุรี แต่ภารกิจช่วงเช้าก็ยังคงเดิม แม่ถามว่าจะไปวัดไหม ความตั้งใจเดิมว่าจะอยู่ทานข้าวที่บ้านพอถูกถามจึงเปลี่ยนใจ "เรามิอาจรู้ได้ว่าความตายจะมาถึงเมื่อไหร่ ให้ทำเสมอเหมือนว่าเมื่อออกจากบ้านเราอาจจะไม่ได้กลับมาอีก" เมื่อคิดได้เช่นนี้ในช่วงเวลาสั้นๆ จึงบอกแม่ว่า "ไป" และลงมือเตรียมอาหารไปที่วัด

ภารกิจการทำงานที่คลินิคจิตเวช สิ่งที่จะทำให้ทำงานได้รวดเร็วคือ ในจุดที่สามารถไหลลื่นได้ให้รีบเคลียร์คนไข้เช่น คนไข้ที่มีอาการคงเดิม หรือญาติมารับแทน หรือไม่มีการประเมินอาการที่ลึกซึ้ง ในส่วนนี้จะช่วยให้ระบบบริการลื่นไหลได้รวดเร็วขึ้น

บ่ายออกเดินทางไปขึ้นเครื่องที่สนามบินอุบลราชธานี ทุกครั้งของการเดินทางเป็นโอกาสได้ฟังธรรมะบรรยาย การเดินทางราบรื่นแม้มีเรื่องมาฉุดรั้งให้ต้องชะงักทางความคิดและความรู้สึก แต่ในใจวันนี้สงบ และยังสว่าง

ข้อปฏิบัติในชีวิต;

- สวดมนต์ทำวัตรเช้า

- เตรียมอาหารถวายพระ

- นั่งสมาธิภาวนา /เดินจงกลม

- เขียนถอดบทเรียนใคร่ครวญในตนเอง

- ศึกษาธรรมะจากการฟังเทศน์

- สวดมนต์ทำวัตรเย็น

สิ่งที่ได้เรียนรู้และคุณค่าที่เกิดขึ้นในชีวิต;

โลกแห่งการเปลี่ยนแปลง สิ่งที่ปรากฏให้เห็นเด่นชัด คือ ความวุ่นวาย การคิดสิ่งใดที่เป็นการคิดเพื่อทำให้ผู้อื่นด้วยความเมตตากรุณาเป็นความคิดที่นำไปสู่การคลายทุกข์และลดความรุ่มร้อนของโลก ตราบเท่าที่เรายังดำรงอยู่เราอยากช่วยให้โลกร้อนหรือโลกร่มเย็น เป็นคำถามที่ตามตนเอง ใคร่ครวญ และที่สิ่งสำคัญคำตอบที่ได้จะนำมาสู่การปฏิบัติ

บทธรรมที่ได้ศึกษา;

"น่าสลดสังเวชอย่างมากสำหรับเราทั้งหลาย หูมีตามีไม่เห็น ใจมีไม่รู้ สติปัญญามีไม่ได้คิดสอดส่องไปถึงมันได้เลยนี่ซิสำคัญ มันหนาแน่น เวลามันเก่ง-เก่งอย่างนี้ กิเลสเวลามันละเอียด-ละเอียดอย่างนี้แล เราอยากจะทราบความละเอียดของกิเลส ให้ปฏิบัติบำเพ็ญทางด้านจิตตภาวนาเข้าให้มากๆ เอ้า ภูมิจิตภูมิธรรมเข้าถึงขั้นสมาธิ ก็เริ่มเห็นโทษแห่งความฟุ้งซ่าน ความวุ่นวาย ความส่ายแส่ ความกวัดแกว่งของจิตเป็นลำดับลำดา จิตเข้าสู่ความสงบละเอียดเท่าไร ก็ยิ่งเห็นคุณค่าแห่งความละเอียดของจิต ที่เป็นความสงบแล้วเกิดความสุขขึ้นมา ในขณะเดียวกันก็ได้เห็นโทษแห่งความวุ่นวายของใจ ซึ่งไม่เคยได้รับความสงบแต่ก่อนมาเป็นลำดับลำดา นี่มันเห็นประจักษ์อยู่ในใจทั้งดีทั้งชั่ว เพราะจิตนี้เคยได้สัมผัสสัมพันธ์สิ่งเหล่านี้มาแล้วทำไมจะไม่ประจักษ์ เอามาเทียบเคียงกันก็รู้กันทันทีๆ..."

พระธรรมเทศนา

เมื่อวันที่ ๕ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๓๓

พระธรรมวิสุทธิมงคล(หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน)

วัดเกษรศีลคุณ (วัดป่าบ้านตาด) จ.อุดรธานี

(พ.ศ. ๒๔๕๖ - ๒๕๕๔)

#Noteเตือนตนเอง

19-06-2560