(58) วันดินทาง

(58)

วันจันทร์ที่ 27 กุมภาพันธ์ เช้าวันนี้ไม่ได้นำอาหารไปวัด เตรียมตัวเดินทางไป อ.หัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์ แต่ก่อนเดินทาง ก็ยังคงไปทำงานตามปกติ ช่วงเช้าไปช่วยงานที่คลินิคจิตเวช หน้าที่ตาม assignment คือ ทำหน้าที่ทั่วไป แต่ก็ช่วยทุกจุดนับตั้งแต่รับบัตร สอนสุขศึกษา และซักประวัติพร้อม re-Med ได้เรียนรู้กับตนเองในสัปดาห์ก่อนและนำสิ่งที่เรียนรู้ในครั้งนั้นมาปรับใช้ในวันนี้ คือ ณ จุดซักประวัติและ re-Med คนไข้เยอะ ยาฉีดก็เยอะ และวันนี้เรียกคนไข้เข้าห้องเองไม่มีผู้ช่วยเหลือคนไข้ ทำได้แค่ไหนก็แค่นั้นทำให้เต็มที่ตามเงื่อนไขของเวลา

บ่ายขอออกเดินทางไปขึ้นเครื่องที่สนามบินอุบลราชธานีได้เกื้อกูลพี่ที่รู้จักกันในการเฉลี่ยน้ำหนักของกระเป๋าการเดินทาง ได้พูดคุยแลกเปลี่ยนในหลายเรื่อง ได้เรียนรู้การจัดการการเรียนในหลักสูตรของบริษัท CP ที่เขามีการจัดการเชิงระบบค่อนข้างดี ถ้าละอคติออกและค่อยๆ พิจารณาการเรียนรู้จะพบว่า "เพราะอะไรบริษัท CP จึงประสบความสำเร็จในการบริหารจัดการธุรกิจ" สิ่งหนึ่งที่ได้ใคร่ครวญกับตนเอง คือ เรื่องการเตรียมคน เตรียมของ ผลิตวัตถุดิบเอง ลดต้นทุน ทำให้ได้กำไรมาก และเป็นการลงทุนระยะยาว เวลาที่ทำอะไรสักอย่างเขามองเชิงระบบ แบบครบวงจร ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเรียนรู้ (ส่วนเขาจะดีหรือไม่ดีเป็นเรื่องของเขา แต่โดยส่วนตัวมองว่าระบบการจัดการของเขาเป็นเรื่องที่น่าสนใจ)

เป้าหมายการเดินทางในวันนี้อยู่ที่การนัดหมายที่สนามบินดอนเมือง ผู้จัดคือ เครือข่าย R2R เขต5 และเจ้าภาพสถานที่ในครั้งนี้คือ รพ.หัวหิน มีอาจารย์วิทยากรอีกท่านมาจากหาดใหญ่ได้มารอที่สนามบินแล้ว เรานัดหมายเวลาที่ใกล้เคียงกันเพื่อที่รถมารับจะได้มารอบเดียว จากนั้นก็นั่งรถต่อมุ่งหน้าสู่อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงครึ่งรวมเวลาที่แวะจอดพักด้วย ระหว่างทางคล้ายได้ตามรอยการวิ่งของคุณตูน บอดี้แสลม ทำให้รู้สึกชื่นชมมากกับการวิ่งวันละ 40 กิโลเมตรรวมทั้งสิ้น 10 วันทำให้นึกถึงการวิ่งมาราธอนต่อเนื่องกันเป็นเวลาสิบวันสะท้อนถึงใจและร่างกายที่มีความพร้อมทำเรื่องดีงามและยิ่งใหญ่

ที่พักที่ผู้จัดเตรียมไว้ให้อยู่ริมทะเล วิวสวย แต่ตกกลางคืนเสียงดนตรีอึกทึกดังมาก จึงค่อนข้างเสียดายความสงบของธรรมชาติ สรรพสิ่งที่อยู่ริมทะเลคงจะได้ฟังเพลงอันทันสมัยทุกคืน แม้เสียงจะดังแต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับตนเอง สามารถที่จะจัดการภารกิจส่วนตัวและเข้านอนได้ตามปกติ ระว่างก่อนนอนก็ทำงานเขียนหนังสือได้อย่างมีสมาธิ ทำให้สะท้อนคิดกับตนเองว่า การฝึกฝนที่เป็นปกติทุกวัน ทำให้จิตมีกำลังพอที่จะเผชิญกับสถานการณ์ต่างๆ ได้ไม่มากก็น้อย

...

27-02-2560