กิจกรรมบำบัดกับผู้สูงอายุในความคิดของฉัน

ในอนาคตอันใกล้ ประเทศไทยจะก้าวเข้าสู่สังคมของผู้สูงอายุ..

ด้วยอัตราการกำเนิดของประชากรที่ลดน้อยลงมาก ปัจจุบันคนไทยนิยมมีลูกกันเพียงหนึ่งถึงสองคน แตกต่างจากในอดีตที่มีลูกถึงหลักสิบ อย่างน้อยก็สี่ถึงห้าคน อยู่ร่วมกันเป็นครอบครัวใหญ่ โครงสร้างประชากรของไทยเปรียบเทียบกับในอดีตจึงแตกต่างกัน

จากพีระมิดโครงสร้างประชากร เปรียบเทียบตั้งแต่ปีพ.ศ. 2533 จนถึงปีพ.ศ. 2563 ใช้เวลาเพียงไม่นานส่วนฐานใหญ่ของพีระมิดก็จะเลื่อนขึ้นไปด้านบน ส่วนฐานใหม่จะเริ่มเล็กลงเรื่อยๆ นั่นหมายความว่า ในอนาคตอัตราการเกิดจะลดน้อยลง เด็กในรุ่นที่คนไทยยังนิยมมีลูกเยอะๆ ก็จะเติบโตเป็นวัยรุ่น วัยผู้ใหญ่ ที่สุดแล้วจึงกลายเป็นผู้สูงอายุ เมื่อถึงเวลานั้น ประเทศไทยก็จะเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุโดยสมบูรณ์

แน่นอนว่าวิชาชีพกิจกรรมบำบัดต้องเข้าไปมีบทบาทในการบำบัดรักษาผู้สูงอายุที่ป่วยเป็นโรคที่เกิดขึ้นตามวัย แต่ฉันคิดว่านักกิจกรรมไม่ได้มีหน้าที่เพียงแค่นั้น กิจกรรมบำบัดกับผู้สูงอายุในความคิดของฉันคือการสร้างสังคมผู้สูงอายุที่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ เริ่มตั้งแต่ใช้กิจกรรมบำบัดในการปรับเปลี่ยนแนวคิดของผู้สูงอายุแต่ละคน

อยากให้แต่ละคนเปลี่ยนความคิดที่ว่า เราเป็นผู้สูงอายุ ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ต้องได้รับความช่วยเหลือหรือเห็นใจจากผู้ที่มีอายุน้อยกว่า เปลี่ยนไปเป็นความคิดที่ว่า ถึงเราจะแก่ ร่างกายเสื่อมโทรม แต่หัวใจเราเข้มแข็ง เราสามารถพึ่งพาตัวเองได้ เราสามารถใช้ชีวิตประจำวันด้วยตัวเองได้ และหากสภาพร่างกายหรือจิตใจด้านใดๆ ของผู้สูงอายุเกิดความบกพร่อง นักกิจกรรมบำบัดก็จะเป็นผู้ช่วยบำบัดให้ผู้สูงอายุใช้ชีวิตด้วยตัวเองอย่างสะดวกและปลอดภัยที่สุด ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและสามารถช่วยเหลือผู้อื่นต่อไป

และเมื่อประเทศไทยก้าวเข้าสู้สังคมผู้สูงอายุจริงๆ เมื่อนั้นปัญหาด้านผู้สูงอายุก็จะลดลง ประเทศไทยก็จะพัฒนาต่อไปได้ในอนาคต

อ้างอิงรูปภาพ : https://sites.google.com/site/prachakrlaeakhunphap...