เป็นหางราชสีห์....หรือเป็นหัวสุนัขดี ????

หางราชสีห์กับหัวสุนัข

เกิดมาแล้ว ควรใช้ชีวิต เฉกเช่นหางราชสีห์ หรือจะเป็นหัวสุนัข หรือเฉกเช่น .....อยากจะเป็นนกกระจอกกระพือปีกคุ้ยเขี่ยวหาข้าวเปลือก หรือใฝ่ฝันที่จะเป็นนกหงส์หยกได้สวยงามในกรงทอง..

ราชสีห์หรือสิงโต คือเจ้าป่าที่ยิ่งใหญ่แห่งพงพี มีพลัง มีอำนาจ ย่ำกรายไปด้วยความสุขุม นุ่มนึก ท่าทีสง่างาม เพียงแค่หายใจเบาๆ นานาสัตว์เล็กใหญ่หัวหดแทบไม่ทัน ภาวนาขออย่าได้เจอกันเลย หลบได้ขอหลบ หลีกได้ขอหลีก ห่างได้ขอไปไกลๆ ก่อนแล้วกัน ไม่จำเป็นอย่างเสี่ยง

คมเคี้ยวที่แหลมยาว คมเล็บอันทรงพลัง เสียงคำรามน่าสพรึง ความดุร้ายโดยนิสัยส่วนตัว คือพลังอำนาจที่ถูกยกให้เป็นเจ้าป่าอย่างแท้จริง สังคมสัตว์เล็กใหญ่ต่างเกรงกลัวบารมี ใครๆ ก็อยากนอบน้อม ใครๆ ก็อยากเป็นพวก ใครๆ ก็พร้อมรับใช้ ขอได้เพียงได้พึ่งพาอาศัยบารมี การได้เป็นสมุนเจ้าป่าราชสีห์ ช่างยิ่งใหญ่ เทห์อย่าบอกใคร ลูกพี่ว่าไง ก็โอเคเลยตามนั้นนนน ใครจะบังอาจกล้ามารังแก การมีลูกสมุนเยอะๆ ช่างเสริมสร้างบารมีให้เจ้าป่าได้ยิ่งใหญ่ขึ้นไป ข้ายิ่งใหญ่เหนือกว่าใครในผืนปฐพีพงไพรนี้ ...เจ้าราชสีห์ช่างภาคภูมิใจในตัวเอง .... กฏเกณฑ์ใหม่ในป่าถูกสร้างขึ้นมาเพื่อมวลพวกเรา ผืนดินไหนที่เราจะเหยียบย่ำ ลำธารใดที่เราจะดื่มกิน ผืนหญ้าใบไม้ที่เราไม่อาจกิน ภูเขาสูง ทุ่งกว้างไหน เจ้าจงรอฟังจากเรา เพื่อพวกเราจะยิ่งใหญ่ในแคว้นปฐพีโดยการนำแห่งเจ้าราชสีห์

ฝุงสัตว์ต่างกระหยิ่มยิ้มในความหวัง ...เย็นวันศุกร์ (เฮ้ยย) ทุกเช้าวันสดใสต่างเฝ้ารออย่างจดจ่อว่าท่านผู้นำจะนำพาเราทิศทางใด การเดินตามอย่างมีระเบียบเรียบร้อยคือกฏเกณฑ์ใหม่แห่งป่าที่ได้รับการปฏิรูปมาอย่างดีแล้วเช่นนั้น

แต่ผืนป่าอันกว้างใหญ่มหาศาลนั้นหาใช่อำนาจบารมีแห่งเจ้าราชสีย์จะครอบคลุมได้ทุกอณู

แต่เหล่าสัตว์เล็ก สัตว์น้อยมากมาย หาใช่จะหลงระเริงกับอำนาจกฏเกณฑ์ใหม่ที่ได้สถาปนาทุกตัว

แม้เขี้ยวเล็บไม่ได้เทียบเท่าขี้ฝุ่น แต่สุนัขจิ้งจอก ก็มั่นใจในตัวเองพอที่ขอเลือกหากินในแบบฉบับตัวเอง ในมุมซอกที่ถูกมองข้าม ในยามหิวก็ออกหากิน ในยามเหนื่อยก็นั่งพัก ในยามรื่นเริงก็เล่นสนุก ใต้สายลม แสงแดด ผืนหญ้าเขียวขจีกว้างใหญ่ ได้วิ่งเล่นด้วยหัวใจปรารถนา รู้รักษาตัวรอดในยามไม่ปลอดภัย การได้ผจญพงไพรด้วยวิถีไร้ผู้มีบารมีคุ้มครองมันช่างโดดเดี่ยว ไม่มีพลังราศีอะไรเลย แต่ในหัวความคิดเจ้าจิ้งจอก ได้คำนวนชั่งน้ำหนักแล้ว ทุกการตื่นเช้าขึ้นมาแล้วต้องได้ใช้หัวสมองอันกะจิดริด เพื่อเสาะแสวงหาช่องทางออกหากิน แล้วเอาตัวรอดกลับมา คือความท้าทาย ให้ได้เรียนรู้อยู่ทุกวี่วัน น่าจะเข้าทางมากกว่า แต่ละเช้าเพื่อการเดินตามเจ้าป่า มีชีวิตและรอดกลับมาแน่นอน แต่ ต้องจำกัดสมองความคิดและหัวใจปรารถนาของตัวเองลง

มนุษย์เราก็เช่นเดียวกัน ในสังคมกว้างใหญ่ แน่นอนว่าแนวคิดคนเราย่อมไม่มีความเหมือน ซึ่งต่างทั้งที่มาของชีวิต แตกต่างในดำเนินของชีวิต และอุดมคติทางความคิด ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นในการออกแบบชีวิตของแต่ละคน ต่อนโยบายการใช้ชีวิตแต่ละคน จะยึดแนว เดินตามหลังผู้ใหญ่ หมาไม่กัด หรือ ชาติเสือต้องไว้ลาย ชาติชายต้องไว้ชื่อ ย่อมไม่อาจตัดสินได้ว่าแบบไหนดีกว่ากัน เพราะตราบเท่าที่ปรากฏ คนได้ดิบดีเพราะเดินตามนายมีมากมาย ตามรสนิยมแบบไทยๆ ที่ปลูกฝังให้ฝันใฝ่ในความเป็นเจ้าคนนายคน มีข้าทาสบริวาร เป็นทายาทสืบทอดรุ่นต่อรุ่นสืบไป ขณะที่พวกศรัทธาตามแรงปรารถนาของหัวใจ ได้สร้างปรากฏการณ์แปลกใหม่ ให้กับสังคมได้จดจำมากเช่นกัน ไม่ว่าจะด้านนวัตถกรรมใหม่ ด้านสังคม เศรษฐกิจ ด้านทางการเมือง และต้องยอมรับว่าสิ่งใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ ก็เพราะแนวคิดขบถที่ไม่ยอมเดินตามทางที่มีไว้แนวนั่นเอง

แล้วคุณละ ได้ออกแบบชีวิตไว้ ว่า เป็นหางราชสีห์ หรือหัวสุนัท ดี????????????

cr.ภาพ http://www.xn--o3cdbaa5esca6bs6pud.com/2012_12_01_...