ชาวพุทธใหม่ได้แค่แต่เพียงชื่อ
เพราะไม่ถือไม่นึกไม่ศึกษา
ทานก็ทำบางครั้งหรือบางครา
รับศีลห้ายังไม่ค่อยได้ยิน
ภาวนาสมถะสงบนิ่ง
นั่นก็ยิ่งห่างไกลไปเสียสิ้น
วิปัสสนาจิตใจไม่คุ้นชิน
สุดถวิลความหวังอยู่ห่างไกล
คนสร้างวัดถวายไว้ในศาสนา
มิเคยมาร่วมอยู่เป็นผู้ให้
ทำแค่เพียงมองดูอยู่ไกลไกล
ด้วยจิตใจจับผิดอนิจจัง
จึงเป็นข้อบกพร่องของชาวพุทธ
และเป็นจุดอ่อนด้อยการถอยหลัง
คล้ายเรือนผุไม้ไผ่ที่ใกล้พัง
กลางความหวังหวั่นไหวในวังเวง
ไร้รากฐานมั่นคงดำรงหลัก
เมื่อถูกผลักหลักล้มโดนข่มเหง
ถูกปลุกปั่นหันมาฆ่ากันเอง
เขาจึงเร่งสุมไฟในกองฟืน
“เห็นเถาถั่วต้มถั่ว” มิกลัวไหม้
แถมจุดไฟใส่ด้วยช่วยพวกอื่น
น่าเกรงกลัวถั่วพุทธไร้จุดยืน
ถั่วจักยืนต้นตายถูกไฟลาม
โสภณ เปียสนิท
30 มิย 2559
ไม่มีความเห็น