.....ชาวนาระทม.....

..........เดินตามต้อยค่อยจูงมุ่งโรงฆ่า

อกชาวนาสุดตรมระทมฝืน

เพราะจนยากพรากควายขายกล้ำกลืน

ความขมขื่นประดังหลั่งน้ำตา

..........ได้พึ่งพาช้านานช่วยหว่านไถ

ทั้งนาไร่ที่เราต้องเช่าหา

มรดกตกทอดตลอดมา

จำขายนาปลดหนี้ดอกที่ลาม

..........เมื่อปีกลายควายคู่อยู่ร่วมคอก

ปล่อยให้ออกกินหญ้าริมป่าขาม

ขโมยลักชักลากพรากเขางาม

ให้เดินตามแล้วเชือดเลือดก็เอา

..........จนเหลือหลายกลายเคราะห์มาเสาะสู่

นาที่อยู่ค้างคาด้วยค่าเช่า

พวกเจ้าหนี้ที่ห่วงแห่ทวงเรา

ทุกค่ำเช้าเฝ้าถามคุกคามเรียง

..........นาก็แล้งแห้งผากจนยากไถ

หว่านลงไปตายสิ้นทำกินเสี่ยง

พอฝนโปรยโรยมาน่าพอเพียง

ขยับเคียงควายเฒ่าเอากล้าลง

..........ฝนสับปลับกลับทิ้งประวิงช่วง

น้ำตาร่วงนาฉ่ำขาดน้ำส่ง

ต้องวอดวายควายรักก็จักคง

ชีพปลดปลงให้เขาเอาเนื้อกิน

วันปีย์