Day29+++Let’s begin. (17 June 2016)

เย้ๆ วันศุกร์มาอีกแล้ว

เราดีใจที่จะได้อยู่หอโดยไม่ต้องคิดถึงเรื่องงาน เราเป็นคนไม่เที่ยวนะ เพราะไม่มีเพื่อนทั้งมาชวนหรือเราไปชวน

ตั้งแต่มาใช้ชีวิตคนเดียวในปี5 นี้ เรายังไม่เคยไปเที่ยวกลางคืน เรายังไม่เคยไปกินหมูจุ่ม เรายังไม่เคยไปกินหมูกระทะ

เรายังไม่เคยทำอะไรหลายๆ อย่างที่คนอื่นเขาเคยทำกันมาแล้ว เราไม่รู้ว่า “การไม่เคย” มันเป็นสิ่งที่ดีหรือไม่ดี

แต่เรามีความสุขกับสิ่งที่เราเป็นอยู่ ถึงแม้ว่ามันจะเหงาบ้างในบางวันเรามักจะลืมตัวว่า เราอายุ 22 ปีแล้วนะ เราโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ

เราเข้าสู่ชีวิตวันทำงานแล้วนะ หลายๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้ มันเป็นสัญญาณเตือนที่ดีของการโตเป็นผู้ใหญ่

การใช้ชีวิตในปี5 เป็นบทเรียนที่ยิ่งใหญ่ที่จะสอนให้เราเติบโตขึ้นอย่างแข็งแกร่งและทำให้เราเป็นคนคิดรอบคอบมากขึ้น

การมีเพื่อนไม่ได้แปลว่าเขาจะอยู่กับเราตลอดเวลา ไม่ได้แปลว่าเราจะคุยกันได้ทุกเรื่อง ไม่ได้แปลว่าเราจะรู้จักกันดี

บางครั้งเราปรึกษาคนนี้ได้ บางครั้งเราปรึกษาคนนี้ไม่ได้ บางครั้งเราต้องอยู่ในจุดที่ไม่สามารถพูดอะไรได้

บางครั้งเราต้องควบคุมอารมณ์ของตนเอง เพื่อไม่ทำให้สถานการณ์มันแย่ลง ชีวิตคนเราในวัยผู้ใหญ่ ไม่ง่ายเลย นี่คือการเริ่มต้น