(64-66) มันมีเรื่องราวเสมอ

(๖๔) วันที่ ๔ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๙

• เป็นวันที่ยอดเยี่ยมสำหรับตนเองบนวิถีแห่งการเรียนรู้จิตใจ ...เห็นสภาวะใจตนเองอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
• เมื่อเห็นใจ...เลือกที่จะวิเวก ...และสงบกาย วาจา และใจ
• note ไว้ถึงคำว่า "มานะ"...
• เห็นภาพแกะสลักหน้าบันประตูพิพิธภัณฑ์สุมนานุสรณ์แล้ว ...อิ่มในใจแบบละเมียดละไม

(๖๕) วันที่ ๕ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๙

• ประทับใจเครือข่าย R2R ที่เพิ่งเสร็จกระบวนการ...มาเจอกันที่วัดที่ข้าพเจ้าพักภาวนาแบบมิได้นัดหมาย
• เห็นการถูกปฏิบัติจากบุคคลรอบข้างหลากหลาย แต่...ใจกลับมาอยู่กับตนเองแบบปราณีตขึ้น
• วันนี้นึกถึงคำว่า "เงียบ"

(๖๖) วันที่ ๖ มีนาคม พ.ศ.๒๕๕๙

• ทำภารกิจไปตามเรื่องตามหน้าที่
• อากาศร้อน...แต่ใจเย็น
• ปลาบปลื้มได้ช่วยชีวิตไก่ ที่ถูกคนมัดขาไว้สองข้าง และมีสุนัขกำลังไล่ล่า และไก่ด้วยกันก็รุม ดิ้นตายมาอยู่ตรงหน้ากระต๊อบภาวนา

สิ่งที่ได้เรียนรู้ในสามวันนี้

นึกถึงเรื่องการฟัง...การที่จะฟังได้บุคคลต้องมีสติและสมาธิ

จึงดูเหมือนยากเมื่อเราน้อมนำให้ผู้คนใช้ Dialogue แต่ท่าทีของคุณอำนวย (Facilitator) มีผล...เหนี่ยวนำได้มากหากเป็นคุณอำนวยที่ทรงพลังด้านในแห่งจิตวิญญาณ ...

ดำเนินชีวิตตามข้อวัตรปฏิบัติ ทาน ศีล ภาวนา ...เมื่อถึงเวลาจะถึงพร้อมด้วยผลลัพธ์เอง