เรื่องเล่าว่า...มีคน 2 คนเป็นเพื่อนกัน ต่างร่วมเดินทางไปในทะเลทราย
ระหว่างทางเกิดโต้เถียงขัดแย้งไม่เข้าใจกัน
เพื่อนคนหนึ่งพลั้งลงมือตบหน้าอีกฝ่าย คนถูกทำร้ายยังเจ็บปวด แต่ไม่เอ่ยวาจากลับเขียนลงบนผืนทรายว่า "วันนี้...ฉันถูกเพื่อนรักตบหน้า"
พวกเขายังคงเดินทางต่อกระทั่งถึงแหล่งน้ำ พวกเขาตัดสินใจอาบน้ำชำระกาย พลันคนที่ถูกตบหน้ากลับจมน้ำ เพื่อนอีกคนไม่รั้งรอเข้าช่วยชีวิตตน คนรอดตายยังคงไม่เอ่ยวาจา กลับสลักลงไปบนหินใหญ่ว่า "วันนี้...เพื่อนรักช่วยชีวิตฉันไว้"
อีกคนไม่เข้าใจ ถามว่า... "เมื่อถูกฉันตบหน้าเธอเขียนลงทราย แล้วทำไมเมื่อครู่ต้องสลักบนหิน
อีกคนยิ้มพราย กล่าวตอบ "เมื่อถูกเพื่อนรักทำร้าย เราควรเขียนมันไว้บนทราย ซึ่งสายลมแห่งการให้อภัยจะทำหน้าที่พัดผ่าน ลบล้างไม่เหลือ แต่เมื่อมีสิ่งที่ดีมากมายบังเกิด เราควรสลักไว้บนก้อนหินแห่งความทรงจำในหัวใจ ซึ่งไม่อาจมีสายลมแรงเพียงใด...ลบล้างและทำลาย..."
ไม่มีความเห็น