เข้าพรรษา (30) ; วันพระและคนไข้จิตเวช
การนอนอยู่ที่วัดทำให้ค่อนข้างคล่องและสะดวกต่อการทำข้อวัตรปฏิบัติ และการภาวนา
แต่ในวันที่อยู่ที่บ้าน วิถีชีวิตข้าพเจ้าก็ดำเนินไปให้คล้ายกับอยู่ที่วัด การตื่นนอน การทำกิจวัตรปฏิบัติต่างๆ จะต่างก็ตรงที่ว่าที่บ้านไม่มีทางจงกลมที่เป็นทางดิน แต่นั่นก็ไม่ได้เป็นปัญหาอุปสรรค และความต่างอีกข้อคือ ที่วัดจะสัปปายะมากกว่า ยิ่งช่วงกลางคืนสงัดและวิเวก ทำให้การปฏิบัติภาวนาทำได้ง่ายสู่สภาวะจิตวิเวกได้ดี
วันนี้งดสอนสมาชิกศูนย์ฟื้นฟู ... และได้ทำขนม "เมิสลี่คุ้กกี้เนยถั่ว" แบ่งปันกัลยาณมิตรสายบุญของน้องติ๋ว...
ปริมาณ/จำนวนเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งเท่า แต่ใช้ระยะเวลาการทำเท่ากับเมื่อสัปดาห์ก่อน ปลาบปลื้มใจที่สามารถจัดสรรกระบวนการผลิตได้ดีมากๆ
ช่วงบ่ายเข้าพักและภาวนาทำความเพียรสู่การเรียนรู้ทางจิตใจ
ช่วงเวลาบ่ายสามโมงกว่า ก็ได้รับโทรศัพท์จากน้องหนุ่ย แจ้งมาว่ามีคนไข้วิกฤติสุขภาพจิตที่ ER อยากให้เราไปช่วยประเมินสภาพทางจิต ข้าพเจ้าไม่รีรอและยินดีอย่างยิ่ง แม้ว่าระยะทางจากวัดไปโรงพยาบาลใช้เวลาพอสมควร แต่ในระหว่างเดินทางนั้น ข้าพเจ้าใช้การประสานงานทางโทรศัพท์ เพื่อหาข้อมูลเบื้องต้นเกี่ยวกับผู้ป่วย ...
ทราบว่า ...ไม่รู้แหล่งที่มาไม่ทราบบ้าน ตำรวจและบ้านพักเด็กและสตรีนำส่ง "ผู้ป่วยพูดจาสับสนวกวน ยิ้ม พูดหัวเราะคนเดียว"
นี่คือ ...ข้อมูล ข้าพเจ้าประสานไปที่ฉุกเฉินเพื่อให้เขาทราบว่าข้าพเจ้ากำลังเดินทางไป
ในขณะเดียวกันก็ประสานไปที่บ้านพักเด็กและสตรี เพื่อขอข้อมูลเพิ่มต้น
และเมื่อไปถึงโรงพยาบาล ได้พูดคุยกับผู้ป่วย ...เป็นผู้หญิงหน้าตาดีทีเดียว แต่การพูดคุยนั้นไม่ได้ความเท่าไรนัก เธอตอบไม่ตรงคำถาม และยิ้มหัวเราะคนเดียวบนเตียง มีอาการหลงผิดและประสาทหลอนด้วย เมื่อซักข้อมูลเพิ่มเติม ทำให้ทราบว่าเธอใช้กัญชาและยาบ้าด้วย ...น่าเสียดายมาก หน้าตาดีและอายุยังน้อย
ในการทำงานครั้งนี้ข้าพเจ้าตั้งใจและยินดีมาก ได้รับความร่วมมืออนุเคราะห์ช่วยเหลืออย่างดีจากบุคลากรห้องฉุกเฉิน และแพทย์ใช้ทุน ข้าพเจ้าใช้เวลาอยู่ที่นี่เกือบสองชั่วโมง ช่วยประสานงานไปในหน่วยงานที่เกี่ยวข้องถ้าเผื่อว่าผู้ป่วยได้ถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลแม่ข่ายเฉพาะทางจิตเวช ซึ่งจะต้องเป็นหน้าที่ของตำรวจช่วยนำส่งให้เพราะกรณีเคสนี้ไม่มีญาติถือว่าเป็นเคสเร่ร่อน
ข้าพเจ้ากลับเข้าไปที่วัดอีกครั้ง ...เริ่มค่ำแล้ว
แต่ภายในใจอิ่มๆ ใจ ...และรู้สึกขอบคุณน้องหนุ่ย-คุณสุภาพร ที่ช่วยเป็นโค้ชในการทำภาระกิจนี้ของข้าพเจ้า
นั่งพักสักพัก ปฏิบัติกิจส่วนตัว
ก็เข้าทางจงกลม ...
คำ่คืนนี้พระจันทร์เต็มดวงและสวย ...ก่อนเดินจงกลมประสานกลับไปที่โรงพยาบาลอีกครั้ง ทราบว่าคนไข้หนีออกจากโรงพยาบาลก่อน เธอคงไปตามเสียงและอาการหูแว่ว เราก็รอฟังข่าวว่า ตำรวจจะนำส่งมาอีกหรือไม่ แต่ก็เงียบ...
...
๒๙ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๕๘
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น