การสื่อสาร ใช่หรือ ? ที่นึกแต่เรื่องการพูดคุย

เวลาพูดถึงเรื่องทักษะการสื่อสาร หลายคนจะเข้าใจไปถึงเรื่องการพูดคุย การสนทนา

ภาพที่เห็นของคนที่มีทักษะการสื่อสารที่ยอดเยี่ยม จึงเป็นตัวอย่างเช่น

• คนที่พูดคุยเก่ง
  
• ตนที่เจรจาต่อรองเก่ง
• คนที่มีโวหารยอดเยี่ยม
• คนที่สามารถพูดได้อย่างมั่นใจต่อสาธารณะชน
  

สิ่งเหล่านั้นอาจใช่ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด เพราะการสื่อสารไม่ใช่เรื่องการพูดคุยอย่างเดียว
แม้แต่ "การนิ่งเงียบ" ก็เป็นการสื่อสาร

แล้วการสื่อสารคืออะไร
จริง ๆ แล้วการสื่อสาร คือ "การนำข่าวสารหรือความคิดที่อยู่ให้หัวสมองของผู้ต้องการส่งข่าวสาร ส่งเข้าไปยังสมองผู้รับข่าวสาร โดยไม่ผิดเพี้ยน ให้ถูกต้อง 100%"

ดังนั้นการสื่อสารจึงไม่ได้ผูกไว้กับการพูดคุยหรือวัจนภาษาอย่างเดียว แต่ยังเชื่อมโยงกับ อากัปกิริยาท่าทางหรืออวัจนภาษา อีกด้วย ซึ่งอวัจนภาษานี้มีอิทธิพลต่อการตีความข่าวสารที่ออกมาถึง 80 % ทีเดียว ในขณะที่วัจนภาษามีอิทธิพลเพียงแค่ 20%

นอกจากนี้ช่องทางการส่งข่าวสารก็ไม่ได้มีแค่ช่องทางการส่งด้วย วาจา หรือการพูดคุย แต่ยังมีช่องทางอื่น ๆ อีกมากมาย เช่น การเขียนเป็นลายลักษณ์อักษร การใช้รูปภาพ แม้กระทั่งการใช้กลิ่น ดังนั้นการเรียนรู้เรื่องการสื่อสาร จึงเป็นเรื่องของศาสตร์ และศิลป์

• ในแง่ของศาสตร์ คือการมีหลักเกณฑ์ ขั้นตอน แนวความคิดในการจัดการเฉพาะ ที่สามารถเรียนรู้ และถ่ายทอดได้
• ในแง่ของศิลป์ คือ มีความไม่ตายตัว มีความสวยงาม พลิกแพลง มีอารมณ์ความรู้สึกที่แฝงไปด้วย

ถึงตรงนี้แล้วคงจะเห็นภาพได้ชัดแล้วว่า การสื่อสารไม่ใช่การพูดคุย เพียงแต่อย่างเดียว
ดังนั้นเมื่อต้องการส่งข่าวสารออกไปยังผู้รับ ไม่ใช่นึกขึ้นได้ก็ออกไปพูด หรือเขียนออกไป ทันที ตามความต้องการหรือรู้สึกในขณะนั้นแต่ต้องตรวจสอบตัวเองอย่างมากมาย ว่า

• เราต้องการส่งข่าวสารอะไร ?
• เพื่ออะไร ?
• ด้วยความรู้สึกอย่างไร ?

แล้วจึงกำหนดว่าจะส่งข่าวสารนั้นออกไปอย่างไร ในท้ายที่สุด