..... สัตว์ อมุษย์ ในตำนานและเทพนิยาย... ตอน..อสุร.....

.. วิญญาณร้ายรูปกายคล้ายค้างคาว

ร่างสูงยาวทะมึนขึ้นจากหลุม

สุสานเก่าเผาผีที่ชุมนุม

แอบสุมทุมพุ่มไม้แลไม่ดี

.. กลิ่นกายมันดันคล้ายละม้ายศพ

ไม่อาจพบเจอได้ในวิถี

เว้นแต่คืนเดือนดับลับราตรี

เป็นเรื่องทีสืบสานเล่านานมา

..ไม่ใช่ภูตและผีหรือปีศาจ

แต่ก็อาจต้องสาปตราบทุกข์ขา

ไม่เคยพบรูปลักษณ์ประจักษ์ตา

เพียงเล่าหาคาดเดาเงาคุกคาม

..บางตำนานขานกล่าวเรื่องราวมัน

วิญญาณชั้นนายป่าช้าน่าเกรงขาม

คุมสุสานพล่านผีมิให้ลาม

หรือติดตามเพ่นพ่านย่านคนเป็น

.. อิทธิฤทธิ์มหิทธาไม่ปรากฏ

เพียงกำหนดเหตุไว้พอได้เห็น

คงสำแดงแปลงเทียบคืนเยียบเย็น

อาจดังเช่นรูปราวค้างคาวคน

.. กล่าวกันว่าอาศัยโดยใช้ซาก

ศพที่พรากจากหลุมคลุมร่างขน

ที่ขึ้นปกรกลามตามได้ยล

เหมือนสัตว์บนพื้นกายที่คล้ายมาร

.. บางนิทานชาดกสาทกกล่าว

ถึงเรื่องราวผูกตอนสอนสั่งขาน

สนุกสนานผ่านแทรกคติการ

เรื่องเล่าผ่านนานเนคือ "เวตาล"

ผู้ประพันธ์ : วันปีย์

[วันปีย์]

เป็นเรื่องราวที่เขียนขึ้นจากจินตนาการ โดยอิงจากนิทานพื้นบ้านและนิทานชาดกโบราณ เพื่อความบันเทิง เท่านั้น ครับ