..... รสพระธรรม .....

.. วิเวกปลีกหลีกกายสลายภาพ

ทิ้งความหยาบซาบซึมแผ่แต่หนหลัง

ความไร้สุขทุกข์จัดอัดประดัง

โหมถะถั่งทั้งชีวิตแทบปลิดปลง

..กลอุบายหลายหลากทั้งขวากหนาม

หลอกให้ตามลามไล่จนใฝ่หลง

ระเริงจิตคิดผูกปมจมไม่ลง

ชีวิตคงลำบากหากปล่อยเลย

.. สำรวมจิตคิดแก้ไขในวันหน้า

ต้องพึ่งพาพุทธโอวาทไม่อาจเฉย

พุทธองค์ทรงสอนหย่อนตึงเฮย

สายกลางเผยมัชฌิมาพาพ้นเวร

.. สมาธิปิติล้นพ้นทางบาป

ทุกวันกราบท่องบ่นสวดมนต์เห็น

บ่มห่มธรรมค่ำเช้าเข้ากฏเกณฑ์

อบายเว้นเฟ้นสิ่งดีจะมีชัย

..สมาบัติวัตรค่ำกระทำต่อ

คงไม่พอก่อบุญเพื่อหนุนใกล้

เร่งมือทำกรรมดีถี่เพิ่มไป

กุศลได้เหลือหลากมากโมทนา

.. ละเลิกลดปลดกิเลสของเศษทุกข์

ไม่ว่าลุกยืนนั่งระวังหนา

มีสติคอยสอดตลอดเวลา

ดีถ้วนหน้าถ้าถึงบทรสพระธรรม

ผู้ประพันธ์ : วันปีย์