ก็คือกองทุนรวมประเภทหนึ่งที่ตั้งขึ้นเพื่อระดมทุนจากผู้ลงทุนทั่วไปทั้งรายย่อยและรายใหญ่ สำหรับนำไปใช้พัฒนากิจการโครงสร้างพื้นฐานของประเทศ ซึ่งใช้เพื่อประโยชน์สาธารณะของประเทศ ไม่ว่าจะเป็นโครงการของรัฐหรือโครงการของเอกชน เช่น ไฟฟ้า ประปา ถนนทางพิเศษ หรือทางสัมปทาน ท่าอากาศยานหรือสนามบิน ท่าเรือน้ำลึก โทรคมนาคม รถไฟฟ้า รถใต้ดิน เป็นต้น โดยกองทุนรวมที่จะจัดตั้งนั้น จะต้องระบุเฉพาะเจาะจงเลยว่าจะนำเงินไปลงทุนในกิจการโครงสร้างพื้นฐานประเภทใดบ้าง
โครงสร้างพื้นฐานของรัฐบาลส่วนใหญ่นั้นจะมีรัฐวิสาหกิจเป็นเจ้าของและผู้บริหารโครงการ ซึ่งก่อนหน้านี้เวลาจะพัฒนาโครงการอะไร ก็ต้องรอการจัดสรรงบประมาณ หรือต้องกู้เงินจากต่างประเทศ เท่ากับเป็นการเพิ่มภาระหนี้สาธารณะของประเทศ ขณะที่ความต้องการเงินลงทุนในโครงการก่อสร้างโครงสร้างพื้นฐานของรัฐในปี 2551-2558 สูงถึง 1.36 ล้านล้านบาท ด้วยข้อจำกัดดังกล่าว ก.ล.ต. จึงมีแนวคิดที่จะผลักดันให้ตลาดทุนมีบทบาทเพิ่มขึ้น ในการเป็นแหล่งระดมทุนสำหรับโครงการก่อสร้างโครงสร้างพื้นฐานที่จำเป็นต่อการพัฒนาประเทศ โดยใช้กองทุนรวมโครงสร้างพื้นฐาน
แม้ infrastructure fund จะมีรูปแบบการลงทุนที่คล้ายคลึงกับกองทุนรวมอสังหาริมทรัพย์ แต่มีความแตกต่างกันในแง่ที่กองทุนรวมอสังหาริมทรัพย์เน้นรายได้จากการปล่อยเช่าพื้นที่ของอสังหาริมทรัพย์ ในขณะที่ infrastructure fund เน้นรายได้จากการประกอบกิจการโครงสร้างพื้นฐาน เช่น หากลงทุนในกิจการทางพิเศษ กองทุนก็จะได้รับผลประโยชน์ที่มาจากการเก็บค่าผ่านทาง นอกจากนี้ infrastructure fund จะอนุญาตให้นำเงินไปลงทุนในทรัพย์สินของโครงการที่ยังอยู่ในขั้น Greenfield projects ได้ (หมายถึง โครงสร้างพื้นฐานที่ยังไม่เริ่มก่อสร้าง อยู่ระหว่างการก่อสร้าง หรือก่อสร้างเสร็จแล้วแต่ยังไม่เริ่มมีรายได้เชิงพาณิชย์) ขณะที่กองทุนรวมอสังหาริมทรัพย์กำหนดให้ต้องลงทุนในอสังหาริมทรัพย์ที่สร้างเสร็จแล้ว หรือถ้ายังสร้างไม่เสร็จ ก็ต้องก่อสร้างไปแล้ว ไม่น้อยกว่าร้อยละ 80 ของมูลค่าโครงการ
ที่มา : http://www.start-to-invest.com/webedu/content.html;jsessionid=95B0D7C0A9A85551591CB030B6E4B18D?menu_id=529
ไม่มีความเห็น