นิราศเมียนมาร์ (๖๔)

127) ฝันกลางวัน พลันสะดุด หยุดเตลิด

ฝันบรรเจิด เลิศไกล จริงไหมหนา

ฝันพริ้งเพริศ เฉิดไฉไล ใกล้ภรรยา

ฝันต้องลา เลิกหมด รถจอดลง

ถึงครึ่งทาง พลางแวะ และจอดพัก

ถึงปั๊มหลัก ตระหนักไว้ ไม่ใหลหลง

ถึงเวลา พักนี้ ที่จำนงค์

ถึงเมืองหงส์ คงคู่ อยู่ไม่ไกล

128) อดีตเฟื่อง เมืองหลวง ปวงพม่า

ชื่อหงสา วดี ที่สดใส

เมืองมอญสร้าง วางชื่อ ระบือไป

พะโคได้ ใช้ครอง ปกป้องมอญ

มังตราครอง ตองอู อยู่ไม่ห่าง

ได้เดินทาง กลางพนา ฝ่าสิงขร

ทหารแกร่ง เก่งกล้า มาขอพร

เดชบวร ก่อนมี พิธีกรรม