นิราศเมียนมาร์ (๕๘)
115) นบสักการ ทานให้ ไหว้พระท่าน
จิตก็พาล ผ่านพิศ คิดถลำ
ห่างไกลนาง น้องยา พาระกำ
เจ้าคมขำ จำใจ มาไกลเธอ
พิศกายนาง พลางเด่น เห็นแล้วชื่น
พิศพักตร์รื่น ชื่นอุรา มาเสมอ
พิศแก้มนวล ยวนใจ ยามได้เจอ
พิศตาเพ้อ หวานฉ่ำ ล้ำเลอใคร
116) ถือดอกไม้ ไหว้คนเดียว เปลี่ยวใจนัก
แจ้งประจักษ์ รักไกล ให้หวั่นไหว
มาคราวก่อน พรรับ กับทรามวัย
คราวนี้ให้ ไกลเธอ เพ้อคร่ำครวญ
เย็นแล้วหนอ ขอลา มาขึ้นรถ
เวลาหมด จดจ้อง ท้องหิวหวล
ไกด์บอกเอิ้น เชิญมา พาชักชวน
เห็นสมควร ด่วนลา พาไปกิน
หมายเลขบันทึก: 585357เขียนเมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2015 22:19 น. ()แก้ไขเมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2015 22:19 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก