วันที่ยี่สิบสาม

วันที่ยี่สิบสาม

***วันที่ยี่สิบสอง ไม่ได้เขียนบันทึกถอดบทเรียน



ตื่นขึ้นมากลางดึกรู้สึกเจ็บแปลบที่มือ ลุกขึ้นทันทีเห็นเงาตะคุ่มๆ เป็นตะขาบ

เปิดไฟดูก็ไม่เห็นตัวแล้วก็เลยสำรวจดูที่มือมีรอยฟันอยู่สี่รอย

เริ่มสำรวจใต้เสื่อที่ปูนอน ใช่จริงๆ ตะขาบ

ระลึกในใจ มากัดเราทำไมเรากำลังนอน นั่งมองกันสักพักตะขาบก็เลี้ยวตัวมุดเข้าไปในซอก

ข้าพเจ้าก็เลยสวด "ขันธะปะริตตะคาถา" เป็นบทสวดเจริญเมตตาแก่สัตว์ที่มีพิษ

ใช้สวดป้องกันสัตว์ร้าย



สักพักจึงล้มตัวลงนอนต่อ

รู้สึกตัวตื่นอีกที่ตีสองแต่ลุกจริงตีสามครึ่ง สวดมนต์ทำวัตรเช้า

แล้วก็จัดการในกระบวนการถอดถอนพิษด้วยการพอกผงถ่าน

และทำดีท็อกด้วยนํ้าอุ่นผสมน้ำสกัดฤทธิ์เย็น



ออกไปทำกับข้าวที่ครัว

ต้มนํ้า RC หุงข้าว 2 หม้อ หม้อหนึ่งเป็นข้าวซ้อมมือสำหรับทำข้าวต้ม

อีกหม้อเป็นข้าว RC ที่เหลือจากการต้มมาหุงรวมกันกับข้าวซ้อมมือและลูกเดือย

จากนั้นจึงได้มาห่อเมี่ยงผักสดฤทธิ์เย็น



อาการช่วงเช้าดีสบาย ที่โดนตะขาบกัดก็ไม่ปวด ไม่บวม

มาเสริมสุขภาพด้วยการบริหารโยคะกดจุดลมปราณ

วันนี้ได้ทำเต็มครบทุกท่า



เสร็จแล้วก็ไปทานข้าว

เริ่มด้วยดื่มนํ้าสกัดฤทธิ์เย็น ทานมังคุด ทานเมี่ยงผักแล้วค่อยทานข้าว

กับข้าวทำเองมีผัดวุ้นเส้นใส่ไข่ ผักกาดขาว แตงกวา เห็ดหูหนู

มลมาทำตำส้มตำใส่เกลือ มะนาว น้ำตาล และติ๋วทำผ้กนึ่งตำแจ่วซึ่งใช้ผักบุ้ง

และผักกาดขาว



แม่และครอบครัวอาดอนอาสุนมาทำบุญที่วัด มานั่งคุยกันสักพักก็กลับ

ข้าพเจ้าจึงได้มาเรียนรู้การเย็บผ้าซ่อมแซมส่วนที่ขาดซึ่งมีทั้งหมดแปดตัว

ทำแบบภาวนาตามลมหายใจไปด้วย คล้ายทักษะการหายใจแบบโยคะกดจุดลมปราณ

อาการเมื่อยไหล่หลังไม่ค่อยมี

มามีอาการปวดขาแทน จึงได้ทำกัวซา ซึ่งได้ผลดีมากดีกว่าการพึ่งการนวด

นั่งทำกัวซาสักพักอาการปวดขาก็หายไป



พักผ่อนอิริยบท

มาเตรียมผักที่จะห่อเมี่ยงพรุ่งนี้

แล้วนั่งทำน้ำผักพืชสมุนไพรฤทธิ์เย็นแจกจ่ายแม่ออกทีมจำศีลที่วัด



โดยรวมอาการสุขภายดีจิตดี

ตอนเย็นจึงไม่ได้พอกผงถ่าน

สบายสบาย ชิวๆ



...

๑๑ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๕๗