เป้าหมายการเรียนวิชากฏหมายสิทธฺมนุษยชน

        ก่อนจะกล่าวถึงเป้าหมายของการเรียนวิชากฏหมายสิทธิมนุษยชน ข้าพเจ้าจะขอกล่าวถึงความหมายของคำว่า " สิทธิมนุษยชน " ซึ่งได้เคยศึกษามาในเบื้องต้นในการเรียนวิชากฏหมายรัฐธรรมนูญในภาคการศึกษาที่ผ่านมา

        อนึ่ง สิทธิและเสรีภาพนั้นอาจแบ่งได้หลายลักษณะ เช่น การแบ่งจากเงื่อนไขการจำกัดสิทธิ การแบ่งตามแนวคลาสสิคของเยอรมัน แต่ในที่นี้จะกล่าวถึงการแบ่งโดยพิจารณาจากผู้ทรงสิทธิ ซึ่งคือการพิจารณาจากผู้ที่ได้รับสิทธิตามรัฐธรรมนูญ หรือบุคคลที่รัฐธรรมนูญมุ่งให้ความคุ้มครอง และการแบ่งสิทธิและเสรีภาพจากเงื่อนไขนี้ทำให้แบ่งออกได้เป็น 2 ประเภท ได้แก่ สิทธิมนุษยชน และสิทธิพลเมือง

        สิทธิมนุษยชน คือ สิทธิที่รัฐธรรมนูญมุ่งให้ความคุ้มครองทุกคน โดยไม่แบ่งแยกว่าบุคคลนั้นจะมีเชื้อชาติ สัญชาติ หรือศาสนาใด หากอยู่ภายในขอบเขตอำนาจรัฐ ย่อมได้รับความคุ้มครองตามรัฐธรรมนูญ เพราะสืทธิมนุษยชนเป็นลักษณะประจำตัวของมนุษย์ เป็นสิทธและเสรีภาพตามธรรมชาติของคนทุกคนที่เกิดมาเป็นมนุษย์ และมีอยู่ก่อนการเกิดขึ้นของรัฐ 

        ตามรัฐธรรมนูญไทยฉบับปัจจุบัน ตัวอย่างของสิทธิมนุษยชน ได้แก่ สิทธิและเสรีภาพในชีวิตและร่างกาย ตามมาตรา 32 เสรีภาพในการนับถือศาสนา ตาม มาตรา 37 เสรีภาพในการสื่อสารถึงกันโดยชอบด้วยกฏหมาย ตามมตรา 36 เป็นต้น

        ดังนั้น จะเห็นได้ว่าข้าพเจ้ามีความรู้เพียงแค่ในด้านนามธรรมของสิทธิมนุษยชน ในแง่ของความหมายและตัวอย่างเท่านั้น ซึ่งไม่ค่อยจะมีความเข้าใจหรือความรู้ในด้านรูปธรรมที่เกิดขึ้นในสังคมเท่าใดนัก เป้าหมายของการศึกษาวิชากฏหมายสิทธิมนุษยชนของข้าพเจ้าจึงเป็นความต้องการที่จะเข้าใจสภาพปัญหาของสิทธิมนุษยชนที่เกิดขึ้นในสังคมไทยที่ยังคงเกิดขึ้นอยู่ทุกวัน ทั้งที่รัฐธรรมนูญซึ่งเป็นกฏหมายสูงสุดของประเทศก็ได้บัญญัติรับรองไว้ และเพื่อประยุกต์ใช้ในชีวิตจริงของตัวข้าพเจ้าเอง ตลอดจนแนวทางในการแก้ปัญหาหรือเยียวยาผู้ที่ถูกละเมิดสิทธิมนุษยชน