อุ่นใจ...

อุ่นใจ...

ไม่ว่าจะก่อนบวช …มีผมเต็มศรีษะ หรือจะโกนผมเป็นนาคเตรียมบวช
หรือบวชแล้ว …สามเณรน้อยก็ยังเมตตาวนเวียนไม่นั่งคุยกับแม่ครูอยู่เสมอ

 

 

เด็กๆ มีใจที่สะอาด 
ไม่ว่าจะอยู่ใกล้ในสถานะใด ก็มักจะส่งใจมาถึงแม่ครูด้วยใจที่สะอาดเสมอ ทำให้ข้าพเจ้าคล้ายได้รับการเยียวยาไปด้วย … ใจมากมายหลายดวงส่งสภาวะจิตมากระทบใจเราในหลายลักษะ บางครั้งก็เป็นใจที่เป็นไฟ ไฟที่เต็มไปด้วยราคะ โทสะ โมหะ…หรือใจที่เย็นสบายเต็มไปด้วยมิตรภาพและความปรารถดี 

ในลักษณะของใจที่เย็นๆ นี้มีน้อย มักจะมีในคนที่มีศีล สมาธิ และปัญญาเสมอ
ดังนั้นเราจึงค่อนข้างพบได้น้อย
โดยทั่วไปจะเป็นใจที่ร้อนรุ่ม แม้ภายนอกจะกดข่มแต่สิ่งที่ปิดไม่มิดก็คือ สภาวะใจที่ส่งมา

 

 

 

 

ใจของเด็กๆ ได้รับการปนเปื้อนน้อยมาก
ใจจึงยังใสสะอาด …
หากเราสามารถรักษาสภาวะของการเรียนรู้ให้เต็มไปด้วยศีลธรรม โอกาสของใจเด็กๆ ที่จะปนเปื้อนมีน้อย ใจจะคงรักษาสถานะแห่งความเบิกบาน ใส สะอาดได้

ข้าพเจ้า…เคยถามสามเณรน้อยๆ ว่า ทำไมต้องมานั่งใกล้แม่ครูด้วย
สามเณรตอบว่า "นั่งใกล้แม่ครูมันอุ่นใจครับ"...
เป็นคำตอบที่ชื่นใจมาก
ข้าพเจ้าได้รับโอกาสของความกรุณาจากสามเณรคล้ายๆ เป็นที่พักอิงให้เย็นๆ ด้วย

 

 

 

 

 

ข้าพเจ้ามักเรียกสภาวะนี้ว่า
อิงอาศัยเพื่อใจเย็นๆ

…
๕ เมษายน พ.ศ.๒๕๕๗

 

 

 

 

 

[ยายธี]

มากราบสาธุ..เจ้าค่ะ..ยายธีมีรักมาฝากมีดอกไม้มามอบให้..เจ้าค่ะ