บ้านแห่งการเรียนรู้เพื่อการบ่มเพาะทางปัญญาและจิตใจ
ภาพที่ขมุกขมัวในใจ...มานานแสนนาน เกิดเป็นภาพที่ปิ๊งแว้ปและชัดเจนขึ้น
เป็นภาพแห่งความคิดความหวังและกำลังใจ ในความตั้งใจที่ยังมัวๆ ว่าจะออกมาในลักษณะใด
พอมาถึงเช้าวันนี้...
ความชัดเจนแจ่มชัดขึ้น ภาพของความตั้งใจมองเห็นเป็นรูปธรรมที่น่าจะเป็นไปได้มากขึ้น
...
ข้าพเจ้าอยากจะได้พื้นที่สักแห่ง ทำพื้นที่เล็กๆ เป็นแหล่งเรียนรู้เพื่อการบ่มเพาะทางปัญญาและจิตใจ
เป็นพื้นที่ที่เบาโล่งโปร่งสบาย สัปปายะ อากาศดี มีกลิ่นอายแห่งธรรมชาติที่ตลบอบอวลและในขณะเดียวกัน ... เป็นพื้นที่แห่งการบ่มเพาะและเยียวยาทางจิตวิญญาณไปพร้อมๆ กัน เป็นทั้งการซ่อมและสร้างจิตใจอันงดงาม
เป็นความตั้งใจที่สืบเนื่องมาอย่างยาวนานแสนนาน...
วันนี้มองเห็นความเป็นไปได้ชัดเจนมากขึ้น
ได้รูปแบบที่ลงล็อค หลังจากเก็บข้อมูลทีละเล็กละน้อย ก่อร่างเป็นโครงการที่มีแนวโน้มเป็นไปได้
เวลาที่ข้าพเจ้าตั้งใจจะทำโครงการอะไรสักอย่าง ข้าพเจ้ามักจะลงมือทำก่อน ... เรียนรู้จากการทำแล้วค่อยมาริเริ่มเป็นโครงการ
คนทั่วไปมักสร้างโครงการก่อนแล้วค่อยทำ ... แต่ข้าพเจ้ามักถนัดลองทำก่อนว่าน่าจะเป็นโครงการได้ไหม หากมีความเป็นได้จึงลงมือทำ
พื้นที่แห่งการเรียนรู้... ณ ตอนนี้ที่เริ่มเป็นรูปร่างคือ
การใช้พื้นที่ศาลา ๔ วัดป่าหนองไคร้ จากเดิมที่เป็นศาลาเก่า รก ร้าง ไม่ค่อยมีใครใช้ ค่อยพัฒนาปรับปรุง...สร้างชีวิตไปพร้อมๆ กับพัฒนาศาลาให้ดูสะอาด น่านั่ง น่าใช้ น่าเรียนรู้ ... และจากพื้นที่ส้วมเก่าๆ ไม่มีใครใช้ปรับเป็นลานโล่งเปิดพื้นที่รับลมจากทุ่งนาโชยมา เด็กๆ มีพื้นที่ว่างของการเยียวยาใจและบ่มเพาะตนเองทั้งทางปัญญาและจิตใจ
และจินตนาการต่อจากภาพที่แจ่มชัด...
หากวันใดได้พื้นที่ที่ลงตัวลงใจ ...กับลมหายใจที่มีอยู่อย่างไม่สูญเปล่า
บนเส้นทางแห่งการพัฒนาตน พัฒนาคน พัฒนาโลก...ก็ปรารถนาที่จะออกมาเป็นภาพ
ของ "เฮือนอิสาน" มีชานบ้าน มีใต้ถุง มีริมน้ำ...มีต้นไม้ใหญ่ มีลมเย็นๆ มีทุ่งนา...
เป็นที่ที่ผู้คนน้อยใหญ่และสรรพสัตว์ทั้งหลายมาอิงอาศัย เกื้อกูลกันและกัน
บ่มเพาะปัญญาและจิตใจ...
ภาพ ณ ตอนนี้...
ความเห็น (2)
น่าอยู่...น่าใช้ชีวิตมากครับ
ตั้งใจอยากสร้างถวายหลวงปู่ค่ะ ^^