อัตตาว่า ตัวตนเราเที่ยง
ชีวาตมันเศษเสี้ยวธุลีสม
ปรมาตมันสิ่งสากล
พรหมันเป็นเครือคือสัมบูรณ์
...
สิ่งไรไรมิได้แตกต่าง
สิ่งผสมจากสิ่งหนึ่ง
มิแยกทวินิยม
สิ่งสกลคือสัมบูรณ์
..
พินิจวนเวียนอ่านน่าเวียนหัว
วนตรองตรองดูน่าฉงน
คิดคิดเอาคงมิแยบยล
นึกนึกเอา..คงว่า..เอนเอียงคำ
...
การนึกเอาว่านั่นหรือคือใช้เหตุผล
พบสากลความจริงหวัง....
วาดความฝันเหมือนกำเเพงบัง
ฤาความจริงพบอคติในใจ...ตน
.........
ด้วยเมตตาธรรม
ไป่ใส่หน้ากากประดุจโขน (กาพย์ฉบัง ๑๖)
...เช้าค่ำนำใจไหว้วอน..................ทรงชัยโปรดพระพร.......เมตตารักสอนอ่อนโยน
...ไป่ใส่หน้ากากประดุจโขน............ประพฤติดั่งโจร............ฤๅเล่นเช่นโหรโหดลวง
...อุตริสิสู่แดนสรวง.......................อ้างเทพฝากห่วง..........บอกบุญรับทรัพย์นับอนันต์
...กาลามสูตรสะดุดหยุดพลัน...........เหลือเพียงแค่ควัน........รวนเรเหหันห่างธรรม
...โปรดข้าฯมั่นคงมรรคค้ำ..............ปฏิบัติประจำ................ใช่ร่ำไร้สติตริตรอง
...สรวงสวรรค์หวังได้ครอบครอง.......กายใจจักต้อง..............รักผองทุกข์ท้นลำเค็ญ